Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Síða 35

iðunn i Vilhjálmur II. Þýzkalandskeisari. 273
hafðir. í fyrstu virtust stjórnir Frakka og Þjóðverja
ætla að jafna með sér ágreining þenna, og Jules
Cambon, sendiherra Frakka í Berlín, og Kiderlen-
Wáchter, utanríkisráðherrann þýzki, töluðu um málið
í mesta bróðerni, er þeir hittust í Kissingen í júní-
mánuði 1911. Og það var á Kiderlen-Wachter að
heyra, að Þýzkaland mundi fáanlegt að sleppa öllu
tilkalli til réttinda í Marokko, mót því að fá skaða-
bætur annarsstaðar. En skömmu síðar sendi þýzka
stjórnin fallbyssubátinn »Panther« lil Agadir-hafnar
í Marokko til þess, að því er látið var í veðri vaka,
»að vernda þýzka þegna í Suðurmarokko og gæta
hagsmuna þeirra«.
í London og París kom för bátsins til Agadir eða
»Panther-stökkið« er kallað var, ærið flatt upp á
menn. Margir gátu þess til, að Þýzkaland ætlaði að
ná undir sig höfninni eins og það hafði fyrir all-
mörgum árum gert við Kiautschau í Ivína. Stór-Pjóð-
verjar og margir junkarar, foringjar og fésýslumenn
voru því eindregið fylgjandi og hrósuðu happi, að
Þýzkaland befði nú loks árætt að hefjast handa.
Stjórn Frakka fór þess á leit við Breta, að þeir sendi
í sameiningu herskip til Agadir til þess að sýna
Þjóðverjum, að þeir væri í alt búnir; en Bretar
synjuðu þess, enda mundi það eftir atvikum hafa
komið ófriðnum af stað. Hins vegar dró Bretastjórn
«ngar dulur á, að hún yrði í máli þessu bæði að
gæta hagsmuna sinna og Frakka.
Cambon og Kiderlen tóku nú aftur að bera ráð
sm saman. En samningarnir sóttust seinl og viðsjár
með Frökkum og Þjóðverjum fóru heldur vaxandi.
f '1 þess að marka afstöðu Bretlands til aðsteðjandi
friðrofa milli Þjóðverja og Frakka og jafnframt til
að draga athygli almennings frá deilunum um efri
nrálslofuna, ílutli Lloyd-George fjármálaráðherra Breta
1 samráði við Asquith forsælisráðherra og Grey utan-
löunn III. 18