Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Qupperneq 38

276
Þorleifur H. Bjarnason:
[ IÐUNN
með Þjóðverjum og Frökkum heldur vaxandi, ef til
vill meðfram af skærum þeim, sem voru um þessar
mundir með t'jóðverjum og íbúunum í Elsass-Loth-
ringen. En það skifti mestu, að með báðum þjóð-
unum, en þó einkum lijá Þjóðverjum, hófst mjög svo
ákveðin þjóðræltnis- og hernaðarhreyfing, er neytti
allra bragða til þess að æsa þjóðirnar til ófriðar. í
Þýzkalandi hafði þessi hreyfing mikið fylgi Stór-
Þjóðverja. Og mörg félög voru stofnuð til þess að
ýta undir hana, merkast þeirra var »Wehrverein«.
Gáfu þau út ýmis flugrit til þess að velcja vígahug
almennings og örva hann til fjárframlaga í þarfir
vopnabúnaðar og hernaðar. í anda þessarar lireyf-
ingar rilaði Bernhardi hershöfðingi ritið »Deutsch-
land und der náchste Krieg«, er hefir hneykslað mjög
Vesturþjóðirnar, síðan ófriðurinn hófst, og verið kallað
»fagnaðarboðskapur styrjaldar og inanndrápa«. Þó
að þessi hernaðarstefna og æsingar, sem henni voru
samfara, næði nokkrum tökum á þýzku þjóðinni, er
það engan veginn svo að skilja, að meiri hluti liennar
eða stjórn haíi þráð ófrið. Það var síður en svo. En
finna má stjórninni það til foráltu, að hún reyndi
ekki í líma að reisa rönd við þessari hreyfingu; en
það var ekki hlaupið að því, þar sem margir máls-
metandi menn og flestir liðsforingjar og hershöfð-
ingjar með krónprinsinn í broddi fylkingar voru
henni fylgjandi, að því er sagt er. — — — —*)
Þann 28. júní myrti ungur námsmaður, Princip að
nafni, Franz Ferdinand, ríkiserfingja í Austurríki, og
konu hans, er voru stödd í Sarajevo í Bosníu á
þjóðminningardegí Serba. Og af vígum þessum gaus
upp ófriðarbál það, sem ekki heflr enn tekist að
slökkva.
1) Hér erti feld úr um Ijögur blöð i liandritinu, þar eð efni þcirra
snerti ekki beint tildrög ófriðarins, heldur aðallega fláttskaparmál sendi-
herrasveitanna.