Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Blaðsíða 67

IBUNN1 Síöasti engillinn hans Antonio Allegri. 305
liingað á þessum líma?« spurði Taddeo og dró dreng-
inn með sér inn í klefann. »Mikla óhamingju hefir
nú að höndum borið«, sagði drengurinn grátandi,
»faðir minn er í dauðans greipum, og ef nokkur
niannleg hjálp getur gagnað, þá getið þér hjálpað
honum, æruverði faðir. — Ó! í guðs bænum farið þér,
flýtið þér yður og komið með mér«. »En hvað hefir
komið fyrir? Hann getur ekki verið svo langt leiddur,
þvi fyrir fáeinum dögum sá ég hann hraustan og
heilbrigðan«. »Hann þjáist meira á sál en líkama«,
svaraði unglingurinn. »Segðu mér, hvað það er, sem
að honum gengur«, sagði Taddeo, »ég þekki stæri-
læti föður þíns; vel gæti verið, að hann þegði yfir
því, er mér riði mest á að vita«. »Jæja þá, yður mun
vera kunnugt, að alt af hefir verið þröngt í búi hjá
föður mínum, en síðustu tvo mánuðina höfum við
átt við sárustu neyð að búa. Eftir að við smátt og
smátt höfðum fargað öllu þvi, sem við áttum til, þá
var okkar síðasta von eftir og það var lítið málverk
eftir föður minn. En fyrir fám dögum tók okurkarl
ookkur málverkið frá okkur og bar það fyrir, að
faðir minn skuldaði sér fjóra dali. Nú var úti um
°kkur. Bakarinn vildi ekki framar láta okkur fá
hrauð, og meira að segja mjólkurkonan, hún Bolog-
^etta, neitaði okkur um mjólk, sem er sú eina nær-
lng, sem minslu systur mínar, Agnes og Veroníka,
flafa haft upp á síðkastið og því grétu þær af hungri.
1 egar faðir minn gekk út úr málarastofu sinni í gær,
kastaði hann til okkar barnanna fáeinum brauð-
nrolum sem merki þess, að hann hefði ekki annað
gefa okkur að borða, og sagði um leið: »Hafið
þetta í bráðina og látið ekki hugfallast. Ég fer nú til
Parma til að heimta þar inn útistandandi skuld, og
þegar ég kem til baka, höfum við nóg að lifa af og
getum boðið fátæktinni byrgin um nokkurn tíma,
8uð annist ykkur á meðan«. Þegar liann hafði þetta
Iðunn III. 20