Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1920, Side 4

162
Tveir konungar.
1ÍÐUNN
sínu og hermdarverkum og elska hverir aðra eins og
bræður. Hann huggaði þá, sem hreldir voru i hjarta
sínu, og hjálpaði þeim, sem sjúkir voru og hjálpar-
vana. Og þó var hann krossfestur og deyddur.
Ekki hafði hann rist nafn sitt á hamraveggina. Og
þó lifir það enn í hjörtum manna. Ekki hafði hann
heldur látið reisa sér leghöll neina. Og þó eru hon-
um reist fleiri eða færri hús í hverri borg, í hverri
sveit með krossmarkið á tindi. Og enn eru honum
haldin jól með kristnum mönnum.
Af þessu megið þér sjá, að máttur hins góða er
meiri og varanlegri en allur hergnýr og öll herfrægð
veraldarinnar; að ljós gæzku og mildi lifir lengur en
allir skotblossar og herbrestir heimsins. Óttist því ei,
að gæzka og göfuglyndi sé til einskis. Sérhvert mildi-
ríkt orð, sérhver ósérplægin athöfn ér ódauðleg. Hún
sigrar háðung og spott andstæðinga sinna. Hún lifir
í hjörtum annara sem heilagur jólaeldur. Og þótt
kristnir menn myrði hverir aðra og drepi, knékrjúpa
þeir þó þeim, sem á krossinum dó, fyrir kærleiks-
boðskap hans. En kinnroða hljóta þeir að bera fyrir
trú sína á þann, sem þeir telja mestan og beztan
allra manna. Og kristni-nafnið ættu þeir að réttu lagi
ekki að bera.
Staka.
Bera á vörum helgust heit
hræsnarar allra þjóða,
rjóða í blóði »bræðra«-sveit
bandalagsins góða.