Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1920, Qupperneq 63

IÐUNN]
Sóttarílutningur.
221
Bezta ráðið er hreinlæti, og verður að innræta
það sóttberunum, þvi að ekki kemur til lals að einangra
heilbrigða, vinnandi menn, ef til vill svo árum skiftir.
Því miður er ekkert meðal til, sem getur drepið sótt-
kveikjurnar í líkamanum, án þess að gera honum
tjón. En iðulegur handþvottur, einkum eftir hægðir
til baks og kviðar, gerir taugaveikissóttbera því nær
hættulausan fyrir umhverfi silt og verkar betur en
öll heimsins apótek. Af sóðum stafar mesta hættan;
af samvizkusömum, lireinlátum mönnum er hún
hverfandi lítil. Við barnaveikissóttbera hafa verið
reynd ýms lyf, einkum hálsskolavötn til að drepa
sóttkveikjurnar, en mjög er erfitt að ná höggslað á
þeim, því þær dyljast djúpt i slímhimnum, liuldar
slímlagi, sem hlífir þeim. Einkum er áríðandi, að
sjúklingar, sem haft hafa veiki þessa, hósti hvorki
né hnerri eftir á um lengri tíma, án þess að bera
klút fyrir vilin. Það er lýgilegt, að heilbrigðir skuli
þurfa læknis við, en mönnurn þarf að verða það
Ijóst, að þetta á sér stundum stað.
Þegar búið er að hafa upp á sóttberum þessara
sótta og gera þá skaðlausa, þegar íslendingar eru
orðnir hreinlátir og þrifnir með líkama, fæðu og
bústaði, þá mun þessum sóttum eigi lengur verða
viðvært hér á landi. Hvað skyldi þess verða langl
að bíða?
Ástavísa.
Enginn getur meinað mér
minning þína að geyma;
kringum höll, sem hrunin er,
hugann læt ég sveima.
Erla.