Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1920, Qupperneq 68

226
Pedro Antonio de Alarcón:
[ IÐUNN
verð endilega að fá að faðma hann að mér og óska
honum til hamingju og votla honum aðdáun mína
og vinsemd . . . .« — »Alt þetta er jafn óframkvæm-
anlegt .... Höfundur þess er ekki lengur í þessum
heimi«. — »Ó, er hann dáinn!« kallaði Rúbens upp
yfir sig í örvæntingarróm. — »Meistari vor hefir haft
á réttu að standa!« sagði einn af sveinunum. »Þetta
málverk hefir verið málað af dauðum manni . . . .«
Og hann er þá dáinn!« endurtók Rúbens. »Og eng-
inn hefir þekt hann! Og nafn hans hefir gleymst!
Nafn hans, sem hefði ált að verða ódauðlegt! Nafn
hans, sem hefði yfirskyggt mittnafn! Já, mitt . . . .
faðir .... bætti listamaðurinn við með göfugmann-
legu stærilæti. Pví ég gef yður hér með til kynna,
að ég er Pétur Páll Rúbens!«
Við að heyra nefnt þetta nafn, sem frægt var um
viða veröld og engum manni, er guðlegt embætti
hafði á hendi, gat verið annað en kunnugt, með því
það var nátengt við hundrað helgar myndir, sönn
furðuverk málaralistarinnar, sló snöggum roða á fölt
andlit príórsins og hann lyfti sjónum og einblíndi
framan í hinn útlenda mann með augnaráði, er lýsti
jafnmikilli aðdáun sem undrun. — »Ó, þér þekkið
mig!« kallaði Rúbens upp með barnslegri ánægju.
Ég gleðst í hjarta mínu! Jæja þá . . . . við getum
farið. F*ér ætlið að selja mér málverkið?« — »t*ér
farið fram á það sem ómögulegt er!« svaraði príór-
inn. — »Jæja, vitið þér um nokkuð annað málverk
eftir þenna ógæfusama listamann? Getið þér ekki
munað nafn hans? Gætuð þér ekki sagt mér, hvenær
hann dó?« — »Pér hafið ekki skilið mig vel . . . .«,
svaraði munkurinn. »Ég hefi sagt yður, að höfundur
þessa málverks tilheyri ekki þessum heimi, en þar
með er ekki beinlínis sagt, að hann sé dáinn . . .«
— »Ó, hann er á lífi, hann er á lífi! hrópuðu allir
lærisveinarnir. O, komið okkur í kynni við hann f«