Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1922, Blaðsíða 142

300
A. H. B.:
IÐUNN
llka veriö eittlivað, sem pér hafið skotið að mér i dá-
leiðslu, eða eitthvað, sem ég hefi lesið — ég skal ekki
segja; en sýnin hefir haft mikil áhrif á mig; og pó ég sé
ekki trúuð á spiritismann, get ég ekki að pví gert að trúa
pví, að manninum minum liði nú að minsta kosti að öllu
leyti vel. Pað horfna cr nú um garð gengið; ég á nú með
mig að öllu leyti sjálf, og með yðar hjálp ætla ég nú að
reyna að fara viturlega að ráði mínu. Nú er priðjudagsr
nótt, kl. 1,15 - 1908‘.
Svo hljóðaði nú þetta fallega bréf ekkjunnar tií
Dr. Prince og sárnar manni næstum, að kuliðsblæju
trúarinnar skyldi svo fljótt vera svift af þessum at-
burði, sem raun varð á. En konan hafði látið Dr.
Prince stunda sig í hugarangri sínu, og hann framdi
á henni svonefnda sálargrenslan, dáleiddi hana
mismunandi djúpt til þess að vekja minningar hennar
og grafa fyrir rætur þessarar vitrunar. Koin þá í Ijós,
að sýnin var endurkast af mynd af manni hennar;
eu hún hékk á veggnum andspænis og varpaði ljósið
í herberginu geislum sínum á hana, svo að það var
eins og kastaðist hún út á gólíið. En ofheyrnin, það
sem maðurinn átti að segja, stafaði frá orðum eins
vinar hennar, sem runnu nú aftur upp úr dulminni
hennar; hafði hann talað þannig við hana fyrir hér
um bil tveim mánuðum og hafði þá einmitt verið
að reyna að fá hana til þess að sætta sig við hin
breyttu lífskjör sín. En öll vitrunin spratt upp af því
sálarstriði, er konan hafði átt í við sjálfa sig, bar-
áttunni milli trúfesti hennar og Irega eítir manninn
á annan bóginn og hamingjuhvata hennar á hinn
bóginn. Slíkt sálarstríð krefst að öllum jafnaði ein-
hverrar lausnar, ef meðvitundin á ekki alveg að fara
í mola; og lausnin var í þessu falli vilrunin, er varð
til úr ofnærni konunnar á myndina á veggnum og
duiminni hennar á orð vinarins. Hamingjuhvötin i
brjósti konunnar, sem vildi sigra, bjó sig nú þessum