Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1924, Síða 57

IÐUNN
Píslarvoltar tizkunnar.
215
sið upp eftir honum. Og þegar komið er af stað
niður eftir sleðabrekkunni þá er ekki gott að ráða
við það; hraðinn vill aukast. Hárkollan varð stærri
og stærri og hárið síðara og síðara. Sjálft hárstríið
á höfðinu varð nú engis virði og komst í stökustu
óhirðu. Skeggvöxtur þótti draga úr áhrifum hárkoll-
unnar og var því rakað og skafið. Hálskraginn stóri
varð nú að víkja, og má því segja að þar hafi ein
plágan rekið aðra á dyr. En skrítnasta afleiðingin
var þó sú, að höfuðfat varð nú bæði óþarft og
óþægilegt, enda varð nú siður að bera höfuðfatið
sem oftast undir hendinni!
í*á erum við nú komin upp á hvirfilinn, og spöl-
korn uppfyrir hann, og verður þá ekki hærra kom-
ist i þessarri píslasögu fegurðarinnar. En auka atriði
eru náttúrlega ýms eftir, t. d. sú áreynsla að þurfa
altaf að bera með sér hund í fanginu og annað
slíkt, en hér skal nú staðar numið.
Nútíminn er lausari við flest af þessu en verið
hefir um margar aldir. En þó er langt frá þvi, að
fólkið sé hætt með öllu að fórna sér fyrir fegurðina.
Stórfé er enn til kostað í þessu skyni umfram þörf,
og kalt finst manni að sumum stúlkunum hljóti að
vera á fótunum þegar íslenzki útnyrðingurinn næðir
í gegnuin silkisokkana. En samt sem áður er eng-
inn vafi á því, að okkar raunhæfu tímar hafa
vakið meiri hug en flestir undanfarnir tímar á því,
að láta ekki ginnast of langt út á þessa braut.