Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1924, Blaðsíða 65

IÐUNN
Róm.
223
hljóðandi orðum : »Deus Maximus Optimus benedicat
le et familiam tuam, opus tuum, patriam et popul-
um !« Þótti mér vænt um, ekki að eins orðin, held-
ur hlýjuna sem þau voru sögð með. Svo gekk Páf-
inn inn í næsta sal. Nokkru síðar var gefið merki
til útgöngu og gengum vér sömu leið og inn var
komið, í gegnum sömu salina, og sá ég hvernig fólk-
ið stóð þar enn í röðum sínum ; ég býst við að það
hafi verið um 300 manns í alt. Kammerherra de
Paus skrifaði mér síðar að ég hefði verið sá einasti
sem Páfinn hefði talað þannig við. Það fann ég á
öllu að þetta var heiður sem Páfinn sýndi íslandi,
en ekki mér persónulega, ég var þar að eins pastor
Islandicus.
Mér var sagt, er ég kom norður til Danmerkur að
sumir hefðu hneykslast á því að ég gekk á fund
Pafa, og verið getur að einhverjum hér heima hafi
þólt það óviðeigandi, en ég sé alls ekki eftir því, og
myndi, ef ég kæmi aftur til Rómaborgar, gera það
sama, ef ég ætti þess kost.
Annað sem gerir dvöl mína í Rómaborg mér
ógleymanlega, var viðkynning mín við Kardináia
van Rossum, einn af hinum Ijúfustu mönnum sem
jeg fyrir hitti á ferð minni. En svo stóð á því sam-
tali, að Kammerherra de Paus sagði mér að Kardin-
álinn, er hann hejTði að íslendingur væri í borginni,
hefði látið i Ijósi ósk um að ná tali af þessum
íslending, og spurði Kammerherrann mig hvort jeg
hefði nokkuð á móti því að heimsækja hann. Ég fór
svo niður til Propagandahallarinnar, þar sem kardín-
álinn á heima, og meðan ég beið í biðsalnum, tal-
aði við mig ungur prestur og sagði mér frá því að
í ráði væri að kardínálinn færi til íslands innan
skainms, og spurði mig margs um veðurlag, og ferða-
lög til landsins og um það. Svo er viðtalsröðin kom
að mér var ég leiddur inn fyrir kardinálanu. Tók