Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1924, Blaðsíða 68

226
Friðrik Friðriksson:
IÐUNN
alar og aðrir skrúðgöngumenn gengu þá til sæta
sinna. Þegar ró var ákomin, gekk fram flokkur
manna fyrir Páfa og létu honum í ljósi hollustu
sína. Síðan var tilkynt að hinir nývöldu kardinalar
biðu í sixtinsku kapellunni, og fóru þá að bendingu
Páfa 8 kardinalar út að sækja þá. Að drykklangri
stundu liðinni voru kardinalaefni leidd inn og gengu
tveir kardinalar ^inn hvoru megin við hlið hvers
þeirra. Meðan þeir voru leiddir inn söng kórsveitin
einhvern fagran söng, en ekki gat ég greint hvaða
söngur það var. Pegar Kardinalaefnin komu upp að
hásætisskörinni, sýndu þeir Páfa lotningu sína hver
á eftir öðrum. Kystu þeir hann á fótinn, hnéð og
kinnina. Síðan meðtóku þeir bróðurkossinu hjá Kar-
dinalunum og voru svo leiddir til sæta. Skömmu
síðar gengu þeir hver á eftir öðrum að nýju fram
fyrir Páfann og meðtóku tignarmerki sín, setti Páf-
inn sjálfur á þá Kardinalahattinn með ávarpsorðum
til hvers þeirra. Voru þau eitthvað á þessa leiðr
»Til lofs almáttugum Guði og til vegsauka hins
postullega sætis meðtaktu hinn rauða hatt, hið sér-
staka tignarmerki Kardinaladómsins, til merkis um
að þér ber að framkvæma hann óskelfdur alt til
dauðans eða jafnvel lífláts (ad mortem et sanguinis
effusionem inclusive)« og svo eitthvað meira sem ég
gat ekki greint. — Gengu svo hinir nýju Kardinalar
til sæta sinna. Pá lýsti Páfinn hinni postuliegu
blessun yfir með hárri og bljómsterkri röddu; og
var hann berhöfðaður á meðan. Síðan var mítrið
sett á höfuð honum og steig hann að því búnu upp
í burðarstól sinn, og fór sú skrúöganga fram með
sömu skipan og þá er inn var gengið. Söngsveitin
söng aftur: Tu es Petrus. en það druknaði í byll-
ingar ópum fólksins. En er fylkingin var að hverfa
út úr salnum, hóf söngsveitin: Te Deum, hinn
gamla mikilfenga lofsöng kristninnar. Aldrei hef ég