Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1924, Qupperneq 78

236
Ritsjá.
IÐUNN
er í raun og veru mitt á milli stefnanna, vera einskonar
talsmaður höfundarins.
Óneitanlega sýnist svo, að höf. hefði valið sér betra
yrkisefni, ef hann hefði gert þau Júlíu og Baldur að höfuö-
persónum ieiksins og lagt punga hans i peirra viðskifti.
Út úr viðureign peirra Ásdals og Harðar fæst í raun og
veru svo lítið unnað en stælur og málaflutningur heggja
aðilja. En hitt var meira skálds meðfæri, að leiða pessar
tvær stefnur saman og láta pær reyna krafta sína við að-
dráttarafl ástarinnar. Auðvitað hefðu pau Júlia og Baldur
pá orðið að vera öll önnur en pau eru. Júlía er mjög
hversdagsleg stúlka og Baldur eiginlega utan flokka, svo
að áreksturinn út af fifsskoðunum verður par cnginn,
heldur er pað ómerkilegt smádót, sem á milli ber.
Annars er laglega gengið frá leiknum. Helzt til mikið
er par að vísu af almcnnum sannindum án pess að varpað
sé yfir pau nýju ljósi, eins og t. d. um ást manna á æsku-
stöðvunum, í stað pess að láta persónurnar halda sér að
pví sem fyrir liggur. En viða er lipurð í tilsvörum og
beztar eru aukapersónurnar Tryggvi gamli, Bóas og Petrún-
ella, einmitt af pví, að höf. er óhræddastur við pað, að
lofa peim að vera eðlilegum. Og höf. sýnist hafa gott auga
fyrir pví, sem getur haft áhrif á feiksviði.
Mynd af höf. er framan við og af fyrstu leikendunum.
Auk pess er bókin prýdd nokkrum teikningum eftir B. B.,
liðlega gerðum flestum. M. J.
Arne Möller: Islands Lovsang gennem tusind Aar.
Gyldendal 1920.
Dr. Arne Möller ritar hér um islenzkan sálmakveðskap
á liðnum öldum, frá Geisla sr. Einars Skúlasonar til sálma-
hókarinnar okkar. Dregur hann fyrst fram muninn, sem
er og hlýtur að vera á sálmakveðskapnum í kapólskum
sið og iútherskum. Kapólska kirkjan á ekki reglulega safn-
aðarsálma vegna pess, að sálmasöngur safnaðarins er par
ekki í pví gengi, sem mótmælenda kirkjan heflr sett hann.
En hún á hina miklu lofsöngva um hjálpræðisráðstafanir
guðs, um kirkjuna, guðs móður og aðra helga menn. —
Stiklar höf. á stærstu steinunum og nefnir í kapólskum sið