Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Blaðsíða 15

4ÐUNN
Nesjamenska.
205
Halldór enn þá ungur. En nú kemur þaö' í Ijós, a& hér
í landi á ekiki að vera málfrel'si samkvæmt sko'ðun
„heldra fólks“, — ekki fyrir aTla, — ekki fyrir Hail-
dór Kiljan, að eins fyrir kúltúrsnobbana og mærðar-
skjóðurnar.
. Guðmundur á Sandi varð að þessu simni sá hlessaði
bjargvættur íslenzkrar menningar. Árni Jakobsson þegir
af því, að konur þær, sem Halldór glettist við, eru
ekki af þeirri manntegund, sem gráast hefir leikið
íslenzka bændur um margar aldir. Lýsingar Halldórs
særa ekki taugar söguræktaðs undirliægjuháttar. Guð-
mundur er miklu fjölhæfari andófsmaður af því, að
öðrum þræði mannar hann sig upp á barnalegum vits-
munahroka, þar sem Árni hefir ekki annað við að
styðjast en frómlynda lotningu fyrir yfirgangsseggjum
fyrri alda og afsprengi þeirra.
Guöanundur skrifar nú grein í 2. hefti Stefnis 1931
um „feimnismálin". Fer þar saman geysilega gráðugur
handagangur í „klúryrðum" samtímam!anna hans og
harð'snúinn þingeyskur öfuguggaháttur í málfari. Guð-
mundur ætlar að höggva stórt til hlífðar íslenzku
velsæmi, en hefir a!t of gaiman af að velta sér i
„feimnismáiunum" og gjóta hornaugum inn fyrir rekkju-
tjöldin til þess að honum verði aö fullu trúað. Það er
til, vísa, landskunnur húsgangur, sem illviijað almienn-
ingsálit hefir kent einu snjallasta núlifandi skáldi Ls-
lendinga — og það sem verra er, tileinkað Guöm.
Friðjónssyni. Vísan er svona:
Allfjarri borg þú lengi hafðir lifað,
litið svo á, að fult þar væri af pútum.
Sífrað uin það og svæsna pistla skrifað,
— siglt þó í draunii þessuin lystiskútum.
fivernig sem þessu er varið um höf. vísunnar og