Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Qupperneq 33

IÐUNN
Heimskreppan.
223
þessi leið er fær lengur. Nú á dögum \'erður ekki mynd-
aðiur, stórher án þess að sækja efniviðinn í hann til
verkálýð'sins. Og verkamenn iðnaðarlandanna eru nú
orðnir pað stéttvisir, hafa rumskast það mikið til
mfinninigarlegrar og pólitískrar vitundar og drukkið í
sig svo; mikiið af uppreistaranda, að mjög er ósenni-
legt, að nokkur her léti brúka sig til slíkra afroka..
Áuk þess er samvizka heimsins orðin meira vakandi
og viðkvæmari en áður var, — svo viðkvæm jafnvek
að hún myndi vart þoia þær fregnir, er hlytu að ber-
ast henni að eyrum frá slíkum atburðum. Pað er að
visu satt, að heimssiaímvizkan verður ekki uppnæm yfir
smámunum þann dag í dag, en samt myndi hienni
verðia nóg boðið við þær aðfarir, sem krefðust til þess
að umskapa atvininulif Indlands á skömmum tima í
það horf, er auðvaldsstefna nútímans myndi kjósa.
Svipuðlu máli gegnir um Kína. Þar hafa stórveldin
löngum seilst til áhrifa og yfirráða, en Kínamaðurinn
hefir reynst þeim óiseigur undir tönninni. Japan, sem
er, nálægasti hrægammurinn, hefir upp á síðikastið lát-
ið sér dátt við þetta gamla menninigarríki, og stór-
veldin — að ógleymdu Þjóðabandialaginu — horft á,.
ef ekki með velþóknun, þá að minsta koslti í aðgerða-
ieysL Sýnilega væri þeim ekki á móti skapi að lofa
Japan að ieggja bráðina að velli — með því skilyrði
samt, að þau fengi sjálf að setjast að krásunum á eft-
ir. Ein af hindrununum — og það ekki sú minsta —
sem auðnám Kína hefir mætt, er hin gagnkvæima af-
brýði og öfund stórveldanna; enginn hefir getað unt
öðrum en sjálfum sér steikarinnar. — Annars hafa
suimir lifað í þeirri von, að Kínverjar sjálfir, með hin-
um endalausu innanlandsstyrjöldum, sem þar geisa —
og stórveldin hafa með ýmsum ráðum blásið eldi að