Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Blaðsíða 56

378
Frægasta bólíin og hin nýja Iíffræði.
IÐUNN
hina óskaplegu hrifningu, sem greip miljónirnar 1914,
yfir hinni »réttlátu« styrjöld, sem hafin væri. Sigurvegar-
arnir hafa jafnan verið taldir þjóðanna beztu menn, og
sigrarnir þeirra dýrustu endurminningar. En meðan
hugarfarið er á þá leið, mun ófriðarsvelgurinn halda
áfram að soga til sín, hægt og hægt að jafnaði, en
fast og óviðráðanlega — svo að ég minni á lýsingu
Remarque’s. En með vissu má segja, að það mannkyn,
sem getur ekki vaxið frá styrjöldum og herskap, það er
dauðadæmt, það hverfur burt af jörðinni, án þess að
hafa náð tilgangi sínum. Og framlíf mikils hluta slíks
mannkyns mun verða, fyrst um sinn, þar sem ekki er
gott að vera, eða hafa a. m. k. meira eða minna sam-
band við slíka staði. Það er að eins eitt, sem getur
bjargað mannkyninu frá slíkum forlögum. Það er að
eignast áhugamál, sem menn verða enn þá betur sam-
huga um, og miða til að skapa enn þá sterkari aflsvæði
en ófriðarmálin og styrjaldirnar, eitthvað, sem miðar til
að vekja samhug, eigi einungis hjá einni þjóð eða
nokkrum hluta af þjóðum jarðarinnar, heldur hjá öllu
mannkyni. Alt mannkyn þarf að læra að setja sér sam-
eiginlegt takmark, og skilja, að því takmarki verður ekki
náð, nema með alþjóða-samtökum. Menn verða að vita,
að það er til uppspretta óendanlegs kraftar, og að þar
ríður oss á að fá betra og betra samband við. Vér
verðum að ná hinum skapandi krafti betur hingað út,
vér sjálfir eigum að læra að taka þátt í sköpunarverk-
inu, læra að gera náttúruna fullkomnari, en forðast að
spilla henni. Að vísu er það glögf, að öll saga mann-
kynsins er tilraun einmitt til þess að taka þátt í sköp-
unarverkinu. En það hefir vantað nokkuð af þekkingu,
sem nú fyrst er að byrja. Menn hafa ekki vitað, að
möguleikar lífsins eru óendanlegir, að fullkomnu sam-