Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Blaðsíða 35

JÐUNN
Ferðaminningar.
i.
Það var í Kaupmannahöfn í maí, vorið 1929. —
Skógurinn var óðum að laufgast, og menn voru
farnir að verða leiðir á bæjarlífinu og langaði út í
náttúruna.
Þá tók eg saman pjönkur mínar, kvaddi félaga mína
með kurt og pí á barminum á l/íti1) og hraðaði mér
niður í sortann.
— — Skömmu seinna heyrast dunur og dynkir, og
allt leikur á reiðiskjálfi. Hraðlestin frá aðaljárnbrautar-
stöðinni er að koma. Hún staðnæmist andartak. — Við
farþegarnir ryðjumst inn í vagnana, og síðan þokast
trossan af stað, áleiðis til Málmhauga-ferjunnar, sem
bíður okkar norður í Fríhöfn.
Þennan spotta er eg að hugsa um járnbrautarlestina
sjálfa. Enn er eg ekki orðinn meiri heimsborgari en
svo, að eg þarf nokkurar mínútur til þess, að komast í
samræmi við járnbrautarlest. Fyrst þegar eg kynntist
þessu samgöngutæki, fannst mér það hljóta að vera að
ýmsu leyti úrelt, og mér hefir alltaf leiðst kol og kola-
reykur, hvort sem sú viðurstyggð kann að nokkuru leyti
að stafa af því, að í bernsku Ias eg sögur um ógeðs-
legar kolanámur langt niðri í jörðunni, þar sem verka-
mönnum var misboðið með óhollri vinnu, og hestar voru
1) Hér er átt við liina alkunnu neðanjarðar-járnbrautarstöð við
Norðurport í Kaupmannahöfn. Nafnið stafar víst af því, að í
vetrarkuldum er loftið þarna niðri fúlt og grimmt.
löunn XIV.
24