Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Blaðsíða 83

IÐUNN
Þrjár bækur.
405
orð mín gild um guðfræðileg efni, þar sem rök séra
Gunnars sé að engu hafandi.
Mér hefur skilist, að séra Gunnar setti meginskoðun
sína fram sem rökstudda tilgátu, en ekki sem óyggjandi
söguleg sannindi. Og ég gat þess, að ekki mundi standa
á skriftlærðum mönnum, sem reyna myndu að moldausa
tilgátu hans með tilvitn-
unum og fræðiskýring-
um. Þetta hefur farið
mjög að spá minni. En
ég fæ ekki stilt mig um
að geta þess hér, þeim
til íhugunar, sem ekki
eru guðfræðingar, að
stoðir þær, sem á standa
sumar skýringar hinna
lærðustu manna í þeim
efnum, eru margar hverj-
ar svo afar veikar, að
engin ástæða er til þess
að verða uppnæmur, þó
að eitthvað sé stjakað
við þeim, né sannfærast
í skyndi, þó að þeir reyni
sjálfir að hressa þær við
á ný. Þetta veit hver
einasti guðfræðingur, þó
að svo sé að sjá, sem það
sé nokkurs konar stéttar-
samábyrgð að flíka því ekki framan í almenningi. Og
að vísu er þeim mönnum nokkur vorkunn, sem skirrast
við slíku. Hér á landi er því svo farið, að engin leið er
eins opin til fjandskapar og fordæmingar af hálfu al-
þýðu, eins og að gera tilraun til að taka frá henni ein-
hverja blekkingu.
Höf. hefur markað sér allþröngan hring um notkun
heimildarrita, og rýrir það allmikið traustleik hinnar
sögulegu skýringar. Ég vil ekki segja, að ýtrari notkun
heimildarrita hefði þurft að hagga niðurstöðum hans til
ISunn XIV.
27