Hlín. - 01.04.1902, Qupperneq 60

50
ef annars eru nægtir af annarskonar mjólkáslíkum stöð-
um, eins og almennast er í Ameríku. — En setjum svo,
að hér á landi ætti við að meta 2 pund af undanrenn-
ingu til sama verðs og I pund af nýmjólk, og mun það
láta nærri því, sem venja er til t. d. hér í Rvík; þá
borgar sig samt mikið betur að ala kálfa á undanrenn-
ingu en nýmjólk, samkvæmt því sem sagt er hér að
framan. Með því, að mismunur tilkostnaðarins verður
þó í öllu falli rúmlega einn fimti partur.
Bændur hér á landi ættu sannarlega að taka þetta
til greina, og hætta að gefa kálfum nýmjólk, það mundi
auka smérsafnið til nokkurra muna. Sjálfur þekki eg eitt
dæmi þess hér á landi, að 2 kálfar voru aldir á tómri
undanrenningu, og heppnaðistþað ágætlega vel. Þó hygg
eg enn betra að gefa kálfum, sem hafa að eins undan-
renningu, svo lítið með af annað hvort mjöldeigi, hrossa-
feiti, hrossaketi eða öðru þvílíku, er lítið kostar, séu hent-
ugleikar til þess, þar til þeir fara að éta hey, —það hef
eg vitað gefast vel.
Við uppeldi kálfa er einkar áríðandi:
I. að þeir séu hafðir á svo hreinlegum stað sem
hægt er, og að sem bezt fari um þá að öllu leyti. 2. að
þeim sé gefið reglulega- ávallt á sama tíma daglega.
3. að ílátin, sem þeim er gefið í, séu vel þvegin dag-
lega, svo að þeir ekki sýkist af mengaðri eða eitraðri
fæðu. Sé þessa vel gætt, þrífast kálfar betur af litlu
fóðri, en þótt þeir fái mikið meira fóður, t. d. mjólk,
sem blönduð er allskonar eitri eða sýkingarefnum fyrir
sóðalega meðferð, því að ungviði eru vanalega viðkvæm-
ari fyrir öllu slíku eru fullorðnar skepnur.