Hlín. - 01.04.1902, Qupperneq 62

52
Tilraun um þetta var fyrst gerð á 9 kúm nokkra
mánuði árið 1900. Fóðrið, smérið og undanrenningin
var metið eftir vigt og vissu verðgildi, yfir allan tímann,
og höfðu þá þyngri kýrnar gefið nærri i2°/o meiri hrein-
an ágóða en þær léttari. Þyngri kýrnar vigtuðu til
jafnaðar 1158 pund hver um sig, en þær iéttari 865
pund hver ein.
En þótt stærri kýrnar gæfi, eins og að framan er
sagt, mikið meiri hreinan ágóða, sem er auðvitað að-
aláherzluatriðið, þá gáfu þær þó minni afurðir að verð-
gildi en þær minni í hlutfalli við þyngd sína. Auk þess
sem undanrenningin úr þeim stærri er talin vera held-
ur lakari en úr þeim minni, það er: heldur kosta minni,
hlutfallslega úr mjólkurháum kúm en úr þeim sem minna
mjólka, ef fóður og hirðing er hin sama. En engu að
síður er hinn sannarlegi ágóðamismunur svo mikill, sam-
kvæmt því sem að framan er sagt, að stóru og þungu
kýrnar hljóta að teljast arðmeiri en þær minni og létt-
ari; og það til mikilla muna, en sérstaklega þó með til-
liti til þess árangurs, sem varð af framhaldi þessara til-
rauna síðastliðið ár, sem sýndi að stóru kýrnar gáfu af
sér yfir 23°/o meiri hreinan ágóða að meðaltali yfir alt
síðara tímabilið en þær minni. — Er gerir /ý°/o—/<?%
ágóðamismun yfir bæði tímabilin að meðaltali.
Síðara tímabilið voru kýrnar IO talsins, þar af 5
stærri, er vigtuðu hver um sig til jafnaðar 1149 pund;
og 5 minni, er vigtuðu að eins 885 hver að meðaltali.
Þeim var öllum gefið svo mikið af hinu léttara fóðri,
ýmiskonar heyi og strái o. þ. b., er hver um sig vildi
éta, en að eins viss skamtur af hinu dýrara kjarnmeira
fóðri („fóður bæti“. Og virtist ágóðamismunurinn að
miklu leyti stafa af því, að stóru kýrnar átu nærri ‘/4
meira af ódýrra fóðrinu (heyinu etc.) en hinar minni gátu