Hlín. - 01.10.1902, Blaðsíða 20

20
að hella hénni nokkrum sinnum gegnurn þartilgért málm-
sigti. Af hessari sýru er svo brúkað alt, að 5°/0 til að
sýra rjómann með til strokkunar, eins og áður er sagt,
og er þá öllu betra að láta hann í sýringarílátið á und-
an rjómanum en á eftir honum, ef hentugieikar leifa
það. ,
Ef rjóminn er orðinn dálítið súr, þegar hann er hit-
aður upp til sýringar, þá þarf ekki að láta í hann neina
sýru, eða að minsta kosti mjög lítið, því að rjóminn er
þá nógu súr til strokkunar eða alt að því, og þoiir
því ef til vill ekki meiri sýringu, hvort sem hann
hefir súrnað með því að láta sýru í hann eða ekki, og
er hann þá útlits og álíka þykkur og vel til búinn tré-
litur (hvítur farfi). Ekki er gott að hann sé mikið
þykkari en það, því það er örðugt að strokka vel, of þykk-
ann rjóma, því þá hættir altaf við, að nokkuð af honum
loði við hliðarnar á strokknum og tapist burtu með áun-
um, og getur það orsakað talsvert smórtap.
Það er mjög vandasamt að gefa á prenti aiveg full-
nægjandi fyrirsögn fyrir meðferð rjómans til strokkunar,
sérstaklega að því er-sýringuna snertir, því að hún þarf
að vera mátulega mikil. — Það er mjög áríðandi. -
Og það er ekki nema með talsverðri æfingu, að menn
geta náð því nákvæmasta og bezta í því efni.
Það eru búnar til rjómasýrutegundir jneð ýmsu
móti, og eru jafnvel til sölu í útlöndum jneð ýmsu
vei'ði margskonai’ sortir af þeim. En bezt og ódýr-
ust þykir sú sýru tegund, sem búin er til úr áun-
um ef hún heppnast vel. En til slíks má ekki iiota
áii' nema að þær séu alveg hreinar, bi'agðgóðar og laus-
ar við alia aðra lykt og keim en þann sem þeim er
eiginlegur
Sé rjóminn látinn of súr í strokkinn, verður smérið