Kirkjuritið - 01.04.1948, Síða 13

VIÐ ÚTFÖR SÉRA GUÐMUNDAR EINARSSONAR 107
og festir þeim ríkt í minni,
að dýrð hans hin sama í dag og gær
skal drottna í hjörtum inni.
Þú vitnaðir Ijúft um lausnarann,
þótt lághyggjan brýndi róminn.
Og fagnandi gekkstu í Guðs þíns rann
við gjallandi klukknahljóminn.
Sem altarisljósið líf þitt brann
svo Ijómaði um helgidóminn.
Það eitt var þér lífsins æðsta mál:
Guðs akur að líta sáinn,
og slíkum er aldrei trúin tál,
hann talar ei út í bláinn.
Hans musteri er sjálf mannsins sál,
þar messar hann lífs og dáinn.
Þig verndi um eilífð herrann hár
með himneska gæzku sína.
Þú horfinn ert burt, og harmatár
nú hníga um kistu þína.
En víst er, að samt um ókunn ár
um ísland mun líf þitt skína.
Hélgi Sveinsson.