Kirkjuritið - 01.04.1948, Síða 24

KIRKJÚRITIÐ
118
istrorum Dei þ.e. vegsemd, gleði og styrkur skal fylgja
því starfi, sem þjónar Drottins hafa með höndum.
Séra Guðmundur heyrði spuminguna: Hvað virðist þér
um Krist? Það var hamingjustundin mikla, er hann gaf
svar við spumingunni. Með þakklæti í hjarta minnist ég
séra Guðmundar, og sú bæn er um leið í hjarta mínu, að
prestarnir svari spumingunni, og leggi spurninguna fyrir
böm þjóðarinnar. Þá skulu áreiðanlega fyrirheitin vera
gefin þeirri kirkju, sem lætur ávallt spurninguna og svarið
vera brennandi. Þá er það víst, að hlið Heljar skulu ekki
sigrast á kirkju Krists.
Þjónarnir fara. En Drottinn verður hjá oss. Vér erum í
fylgd með honum. Skipum oss undir krossins merki, ver-
um trúir í stríðskirkjunni á leið til sigurkirkjunnar.
Ég blessa minningu séra Guðmundar, og bið blessunar
elskulegri konu hans og ástvinum öllum. Séra Guðmundur
var höfðingi í lund, frábær heimilisfaðir og trygglundaðm’
vinur. Nafn hans skal skráð skýru letri í prestasögu lands-
ins, því að hann var prýði stéttarinnar. Mér hefir verið
vinátta hans ómetanleg gjöf, sem blessunin fylgdi. Séra
Guðmundur hefir bæði í minn garð og annarra látið vin-
áttu sína og hollu ráð stjórnast af hlýðni við þessa vinar-
ósk og bæn: „Já, bróðir, unn mér gagns af þér í Drottni,
endurnær hjarta mitt í Kristi."
Séra Guðmundur taldi sér það mikla sæmd að mega
vera í flokki þeirra, sem eru samverkamenn að gleði ann-
arra. Hann hlustaði, er sagt var: „Gætið þeirrar hjarðar
Guðs, sem meðal yðar er, þannig, að þér verðið fyrirmynd
hjarðarinnar."
En slíku hirðisstarfi fylgir hið fegursta fyrirheit
Um leið og ég minnist séra Guðmundar Einarssanar,
og hugsa um hið trúa hirðisstarf, gleðst ég yfir því, að
fyrirheitið er á þessa leið: „Þá munuð þér, þegar hinn
æðsti hirðir birtist, öðlast hina ófölnandi kórónu dýrðar-
innar.“
Bjarni Jónsson.