Kirkjuritið - 01.04.1948, Síða 41

EINING AÐ BAKI ÓLÍKUM SKOÐUNUM 135
IV.
En er það ekki einmitt um Krist, sem skoðanimar skipt-
ast mest? Eru ekki næsta ólík svörin við spurningu hans,
hinni miklu? Hvað virðist yður um Krist, hvers son er
hann?
Þeir til hægri svara einum rómi: Hann er sonur Guðs,
son Guðs einn eingetinn. Hann átti engan mannlegan föður,
heldur aðeins mannlega móður. Þannig varð orðið hold. Og
svo þurfti að vera samkvæmt eilífri ráðsályktun Guðs.
Holdtekja Jesú Krists er einstætt undur. Svo er enginn
annar maður fæddur. Þessvegna er hann einn sonur Guðs
— já, meir en það: Hann er Guð. Þessvegna talaði hann
eins og sá er vald hefir. Þessvegna gat hann gert öll hin
dásamlegu kraftaverk. Þessvegna gat hann fært algilda
fórn fyrir syndir mannanna. Þessvegna reis hann með
dýrð frá dauða. Þetta er undirstaða undir kristindóminum.
Meyjarfæðingin er upphaf þeirrar samfeldu keðju af hjálp-
ræðisáformum Guðs, sem hann auðsýndi mannkyninu í
Jesú Kristi þvi til hjálpræðis. Guðdómur Jesú Krists
stendur þessum djúpu og traustu rótum.
Hinir svara líka spumingunni um Krist einum rómi:
Hann er/sonur Guðs. Það sagði hann sjálfur, og það kennir
allt Nýja testamentið. Þar má einnig finna, hvemig trú
frumkristninnar á guðdóm hans þroskast hærra og hærra:
Hann varð sonur Guðs við upprisuna frá dauðum. Hann
var það þegar áður, varð það, þegar andi Guðs kom yfir
hann í skírninni og röddin af himni mælti: Þú ert sonur
minn. 1 dag hefi ég getið þig.1) Hann varð það fyrr, við
yfimáttúrlegan getnað af anda Guðs þegar í móðurlífi.
Já, fyrr en það. Hann var frá eilífð sonur Guðs í dýrð
himnanna: I upphafi var orðið, og orðið var hjá Guði, og
orðið var Guð. Sonurinn eingetni hallast að brjósti föð-
urins. Þessi síðasta skoðun er æðst og lýsir bezt, hvað í því
1) Þannig hljóða orðin skv. öruggasta texta Lúkasar guðspjalls.