Kirkjuritið - 01.04.1948, Page 60

Friðardagssálmur.
(Lag: Einn herra eg bezt ætti).
Nú fram me3 fögnuð stærstan;
— nú fjarar myrkrið senn.
Nú fram með fána glæstan.
Nú finna allir menn,
hve létt það er að lifa,
— hve löndin eru fríð,
hve vel má vinna og skrifa
og vekja nýja tíð.
Vér, menn á öllum aldri,
sem eigum heiminn nú,
vér heilsum Hvíta-Baldri
í hárri von og trú
á sigurmátt og sóma
hins sverðum þreytta kyns,
og löndin fái að Ijóma
í Ijósi himinsins.
Vor Guð á miskunn mesta,
vér minnumst þess í dag,
hve oft hið allra bezta
hann okkur gjörði í hag.
Vor Guð í bljúgum blænum,
þér berst frá þjáðra önd:
Leyf blíða friðarblænum
að berast yfir lönd!
Vor þjóð á land, sem Ijómar
í lýðsins glöðu sál.
Vor þjóð á hátt, sem hljómar,
og himinstrengjamál.
Vor þjóð á þrek, sem telur