Kirkjuritið - 01.04.1948, Page 65

MINNING GANDHIS
159
ugu bréfasambandi við Gandhi, uppörfaði hann og hvatti
á alla lund.
Og nú lá leiðin aftur heim til Indlands, þar sem höfuð-
starfið var unnið. Vissulega er bað eitt furðulegasta fyrir-
brigði mannkynssögunnar, hvílíkum tökum Gandhi náði
á þjóð sinni. Hann var Brahmatrúarmaður, en hann var
Kristsdýrkandi ekki að síður, og dæmi þess eru mörg. Ein-
hverju sinni, meðan baráttan stóð, flykktist að honum mik-
iH mannfjöldi og bað hann að flytja sér ræðu. En Gandhi
las þeim upphafsorð Fjallræðunnar, lofsönginn um auð-
mýktina, friðarviljann, hógværðina, miskunnsemina og
hreinleikann, og sagði því næst við mannfjöldann mikla,
að hann hefði ekkert annað að segja þeim en þetta. öðru
sinni, þegar ofsóknimar frá Bretum risu hæst gegn áhang-
endum hans og á annað þúsund manna fór í fangelsi, tóku
fangamir, Brahmatrúarmennimir, því nær undantekning-
arlaust Nýja testamentið með sér í fangaklefana.
Indverjarnir vildu ekki kristindóm Vesturlanda, sem
trúboðarnir fluttu þeim, en þeir vildu sjálfan Krist, eins
°g meistari þeirra hafði lært að þekkja hann í guðspjöll-
unum, óhjúpaðan af guðfræði Vesturlanda, og þannig
hefir Gandhi orðið áhrifameiri kristniboði meðal Indverja
en allir trúboðarnir, sem frá Vesturlöndum hafa verið
sendir austur þangað. Kristin kirkja má ekki gleyma nafni
hans, og hér hefir hún lexíu að læra, ef kristniboðsstarfinu
í Indlandi á að verða nokkuð ágengt í framtíðinni.
Barátta Gandhi í Indlandi varð löng. En getum vér gert
oss ljóst, hve stórkostlegt það er að geta unnið milljónim-
ar, kúgaðar og ánauðugar að ýmsu, til þess að hafna ofbeld-
inu en velja veg þjáninganna? Getum vér gert oss ljóst,
hve stórkostlegt það er, að geta fengið milljónirnar til
þess að berjast sjálfstæðisbaráttu sinni þann veg, að knýja
fram réttarbæturnar með óvirkri andstöðu við ranglæt-
ið, vinna sigur á hrokanum með auðmýktinni? Lengi var
baráttan háð við hina brezku drottnara og við hin nei-