Kirkjuritið - 01.04.1948, Qupperneq 67

Eg hefi nokkuð að segja þér.
Sú frásaga Lúkasarguðspjalls, sem þessi orð eru tekin
úr, er einhver eftirtektarverðasta frásagan, sem er að finna
í Nýja testamentinu.
— Það stendur yfir gestaboð hjá Símoni Farísea. Jesús
er meðal boðsgestanna. Það er ekki sennilegt, að hann
hafi verið boðinn bara í vináttuskyni. Ef svo hefði verið,
hefði húsbóndinn varla brotið á honum þá gestrisnisskyldu,
sem Jesús minnir hann á í samtali sínu við hann. Hitt er
liklegra, að Faríseanum hafi leikið hugur á að kynnast
hinum merkilega farandprédikara, til þess að geta gert
sér grein fyrir, hvers konar maður hann væri. — Hinir
gestirnir, sem frásagan getur um, hafa sennilega verið
trúbræður húsráðandans, boðnir í því skyni, að þeir
íengju líka svalað forvitni sinni um hinn fágæta gest,
sem þeim var öllum kunnugt um, að þóttist vera hinn fyrir-
irheitni Messías þjóðarinnar.
Meðan setið er yfir borðum, ber óvænt atvik að hönd-
Um. Kona þar í þorpinu, sem lifað hafði opinberu synda-
hfi, kemur inn, gengur rakleitt þangað, sem Jesús er,
krýpur niður og fer að smyrja fætur hans með dýrum
smyrslum, sem hún hefir meðferðis. Hún er rétt aðeins
hyrjuð á þessari þjónustusemi, þegar tár taka að hrynja
úr augum hennar ofan á fætur Jesú. 1 hálfgerðu fáti þerrar
hún tárin burt með hári sínu, en missir þá allt í einu stjórn
á tilfinningum sínum, grúfir sig grátandi yfir fætur meist-
arans og kyssir þá og laugar með tárum á víxl.
Það er auðvelt að gera sér í hugarlund, hvernig Faríse-
unum við borðið hefir verið innanbrjósts á meðan á þessu
stóð. Fyrst hefir húsráðandanum sennilega flogið í hug
að skipa þjónum sínum að reka hina óboðnu konu út. Það
gat naumast talizt viðeigandi fyrir rétttrúaðan og siða-
11