Kirkjuritið - 01.04.1948, Qupperneq 70

164
KIRKJURITIÐ
að kærleiksþelið — eða móttækileikinn fyrir það — var
oft meira hjá þeim, sem höfðu hrasað og iðrazt, en hjá
hinum, sem höfðu þrætt nákvæmlega götu lögmálsfyrir-
mælanna. Hann fann, að hinir fyrrnefndu áttu oftast
næmari skilning á baráttu meðbræðranna við synd og
freistingar heldur en hinir síðarnefndu — sem hætti iðu-
lega við að fyllast dómgirni og siðferðishroka gagnvart
þeim, sem höfðu brotið gegn einhverjum af hinum almennu
siðaboðum.
Hin háleita og djúpviturlega skoðun Jesú á þessum efn-
um kemur einkar greinilega fram í dæmisögu hans um
hina tvo skuldara, sem Lúkas hermir hér frá. — Annar
skuldaði fimm hundruð denara, en hinn fimmtíu. Nú er
þeir áttu ekkert til að borga með, gaf lánardrottinn þeirra
þeim báðum upp. — ,,Nú er þeir áttu ekkert til að borga
með.“ — Hér sjáum vér, hvernig Jesús hefir litið á hina
andlægu hlið syndarinnar. — Enginn hefir raunverulega
neitt til að borga með. Hvort sem hann skuldar mikið eða
lítið, er þvi aukaatriði séð frá þeirri hlið. — Hversu
heilagur sannleikur er ekki fólginn í þessu? Þegar vér
virðum gaumgæfilega fyrir oss lögmál orsaka og afleið-
inga, verður oss þá ekki Ijóst, að ein smásynd, sem er
drýgð — ekki af illvilja eða yfirlögðu ráði, heldur í hugs-
unarleysi — getur stundum leitt af sér svo mikla erfiðleika
og þrautir fyrir aðra, að sá, sem drýgði hana, ætti þess
engan kost, þótt hann væri allur af vilja gerður, að bæta
úr því tjóni. Hinsvegar þekkjum vér mörg dæmi þess, að
stór afbrot leiða til lítilla afleiðinga fyrir þá, sem þau
eru framin gegn. Það er fjarri því, að misverknaður og
afleiðing samsvari ávallt hvort öðru. — Því hefir hinn
heilagi höfundur trúar vorrar veitt nákvæma eftirtekt.
Niðurstaða hans varð sú, að syndarinn gæti ekki verið
látinn gjalda þess eða njóta, hvort afbrot hans hefðu í för
með sér þungar eða léttar afleiðingar fyrir aðra. Hitt
væri höfuðatriðið, af hvaða toga synd hans væri spunnin,
og hverskonar áhrif hún hefði á sjálfs hans sál. — Ef