Kirkjuritið - 01.12.1951, Qupperneq 33

ÞRJÁR RADDIR
283
ar og það er eðlilegt, að þessi rödd hafi áhrif á lítt þrosk-
aða unglinga. En vantrúarmenn, sem vilja teljast mennt-
aðir og víðsýnir, ættu þá líka að líta þannig á Biblíuna,
af víðsýni og skilningi.
Efni Gl. testamentisins má skipta í ýmsa flokka. Að
einu leytinu er það saga Gyðingaþjóðarinnar. Sú þjóð
var að ýmsu leyti frumstæð í skoðunum og ófullkomin
í breytni sinni, sem engan getur undrað. Saga hennar
ber því vitni, og það er ekkert við þá sögu að athuga,
fremur en aðrar hliðstæðar sögur. Þjóðin óhlýðnaðist
Guði oft og einatt og henni hefndist fyrir það, eins og
öllum mönnum og þjóðum hefnist fyrir það, á einn og
annan hátt, fyrr eða síðar, að setja sig gegn Guði. Það
rýrir síður en svo gildi Ritningarinnar, að hún skýrir frá
þessu, því að það er þvert á móti mikilvægt umhugsunar-
efni, ekki sízt á vorum dögum. Guðsmynd Gl. testam. er
ekki hin sama og sú, sem Kristur gaf oss, en þroski, menn-
ing og hugsunarháttur Gyðingaþjóðarinnar var ekki allt-
af sá sami. Þegar vér erum börn, þá útskýra foreldrar
vorir það, sem vér þurfum að vita og skilja, á þann hátt,
sem bezt hæfir þroska vorum og skilningi. Það þýðir ekki
að tala við böm eins og fullorðna eða jafnvel lærða menn.
En fræðslan og skýringarnar, sem vér fengum í bernsku,
náðu tilgangi sínum og leiddu í rétta átt, til umhugsun-
ar, þekkingar og þroska. Hugmyndir og kennnigar Gl.
testam. um Guð eru á sama hátt í samræmi við þroska,
eða réttara sagt vanþroska þjóðarinnar, en kenning Krists
er hinn fullkomna og sígilda kenning, sem engin þjóð vex
UPP úr nokkru sinni. Frásögn Ritningarinnar um sköpun
heimsins og fleiri slík atriði er ekki í samræmi við þekk-
ingu vorra ára. Hvernig ætti líka að vera unnt að ætlast
til þess? Lýsingar Biblíunnar eru mörg þúsund ára gaml-
ar og ritaðar hjá þjóð og fyrir þjóð, sem ekkert vissi
um fræði og nátttúruvísindi vorra ára og hefði alls ekki
skilið heimsskoðun vora né trúað henni. En Ritningin
skýrir frá þeim sannleik, að Guð hefir skapað heiminn