Kirkjuritið - 01.12.1951, Síða 35

ÞRJÁR RADDIR
285
Hún er ekki til þess fallin að innræta viðbjóð á ódyggð-
unum og hún getur oft verið töluvert sannfærandi. Þó
er þess að gæta, að í fyrsta lagi má oft benda á hið
gagnstæða. Vér vitum um margar syndir, sem fá sín
gjöld í lífinu. Tökum til dæmis ýmsar nautnir, sem æsku-
menn leiðast til. Þeir gjalda þeirra oft síðar í lífinu, þótt
þær veiti ánægju í svipinn. Þegar illa fer, eru syndagjöld-
in þau, að þessi ungmenni fara á mis við mörg af lífs-
ins mestu gæðum, spilla heilsu sinni, mannorði sínu, af-
komu sinni, spilla heimilishamingju sinni, sálarfriði sín-
um og verða, þegar verst fer, að lokum ræflar og aum-
ingjar. 1 annan stað má og benda á, að ódyggðugir menn,
sem hafa hlotið í ríkum mæli þessa heims gæði, eru oft
ekki sælli eða ánægðari með sitt hlutskipti en aðrir, og
það má benda á, að þeir hafa látið aðra hamingju og
önnur gæði í staðinn. En hvað sem öllu þessu líður, þá
verður að benda á eitt og legg'ja áherzlu á það í þessu
sambandi. Ef þessir menn hafa eignazt gæði sín með illu
móti, þá hafa þeir keypt þau dýru verði. Þeir hafa gold-
ið fyrir þau hin dýrmætustu andlegu verðmæti, sem hver
maður á. Þeir hafa goldið mestu og dýrmætustu verð-
mæti sálar sinnar, mannkosti og göfgi. Þeir hafa þá m. ö.
o. selt sál sína fyrir þau að meira eða minna leyti. Það
fæst ekkert ókeypis í lífinu. Það getur enginn farið á bak
við, beitt brögðum eða haft af í þeim viðskiptum.
Þetta, sem hér er drepið á, er engin nývizka. Þjóð vor
hefir lengi vitað þennan sannleik og hún hefir sett hann
fram á listrænan hátt í þjóðsagnabúningi. Þér hafið
sennilega heyrt og kannizt við einhverja þjóðsöguna um
menn, sem seldu fjandanum sál sína fyrir ein eða önnur
gæði. Þeir hlutu gæðin, það vantaði ekki, en kölski gekk
oftir kaupinu. Hann gætti þess að vera einhvers staðar
nærri, þegar þeir hrukku upp af og hirða sálina. Þó kom
það fyrir, að þeir gátu bjargazt, en það var þá fyrir kraft
Guðs í einhverri mynd.
Þá er það þriðja röddin. Hún getur verið mjög sak-
19