Kirkjuritið - 01.12.1951, Blaðsíða 83

MINNINGARRÆÐA
333
Vér erum hér saman komin til þess að rifja upp fyrir oss,
hvernig ævi þessa leiðtoga lauk, fylgjast með trúarsókn
hans í miðjum deyð, byggja hvem annan upp og styrkja
hver annan — og líkja síðan eftir trú hans, eftir því sem
vor litla geta leyfir.
Látum þessa stund minna oss á orð hins ókunna höf-
undar Hebreabréfsins, sem var aðalinntak höfuðboðskap-
ar leiðtogans, — boðskapar, er lá honum þungt á hjarta,
að yrði eign hvers manns og lífsakkeri: Jesús Kristur er
í gær og í dag hinn sami og um aldir. — Það er gleði vor
og traust, að sá hefir gist þessa jörð, sem er meiri en vér
mennirnir. Hann kom að ofan, bauð og býður oss lífsins
brauð, kærleikann frá himni, oss til sáluhjálpar. Hann
var ekki eitt í gær, annað í dag, eins og vér. Hann stend-
ur stöðugur og lifir, meðan vér hverfum í móðu aldanna
og gleymumst.
Þrjú hundmð ár. Sú kynslóð, sem nú lifir, hefir ósjald-
an fellt harða og þunga dóma yfir 17. öldinni. I vitund
almennings er hún ill öld og myrk. En hún vann einnig
sín afrek, er ljóma leggur af og endurskin hans nær til
hjartna vorra, er vér í dag minnumst séra Hallgríms Pét-
Urssonar. — Eigi skal því andmælt, að þungir skuggar
grúfðu yfir þessari löngu liðnu öld: einokun, ófrelsi, af-
tökur, harðæri með hungri, sóttum og mannfelli. En á
hinu furðar oss meira, hve andleg reisn þjóðarinnar er
uiikil þrátt fyrir þetta allt. Enn eru hér menn, sem standa
ú verði um fom þjóðréttindi, svo lengi sem stætt er. Enn er
orðsins list í heiðri höfð. Enn er íslenzk tunga elskuð og
á hana rituð sístæð verk. Enn er ort af snilld og heitum
trúarmóði, er nær vaxtarbroddi sínum með séra Hallgrími.
Rétttrúnaðarstefna aldarinnar hefir verið áfelld, en hef-
lr lútersk kristni í annan tíma staðið öllu styrkari fótum
rcieð þjóð vorri eða alið fleiri afbragðsmenn: herra Guð-
hrand, meistara Brynjólf, Arngrím lærða, séra Hallgrím
og meistara Vídalín.
Vorið 1651 fluttist nýr prestur hingað að Saurbæ. Hann
22