Kirkjuritið - 01.04.1953, Qupperneq 12

78
KIRKJURITIÐ
sækir oss heim. Einnig í því erfiðasta og þrautafyllsta
hefir hann gengið á undan og leiðbeint okkur. Margur
hefir fengið með því að horfa á Jesú á krossinum ómetan-
legan styrk til þess, að heyja erfitt stríð við þrautir og
þjáningar.
En við sjáurn þar ekki aðeins ýmislegt, sem okkur er
lærdómsríkt umhugsunarefni. Við heyrum líka orðin, sem
töluð voru á þessum stað. Við heyrum hróp fjöldans og
háðsyrði hins ábyrgðarlausa múgs. Við heyrum sama
kæruleysiskliðinn, sem enn þann dag í dag er til, þar sem
guðleysisraddir láta til sín heyra. Ennþá eru þeir til, sem
vilja sýna mikilmennsku sína í því að gera gys að öllu því,
sem er háleitt og heilagt, enda þótt það hafi sýnt sig að
vera blessunarríkur kraftur í lífi mannanna kynslóð eftir
kynslóð. Við getum ekki svai’að slíkum hrópyrðum á annan
veg betur en með orðunum, sem við einnig heyrum frá
krossinum: Faðir, fyrirgef þeim, því að þeir vita ekki,
hvað þeir gera. Þessi orð höfum við svo oft heyrt, en
hversu grátlega illa gengur okkur flestum að tileinka okk-
ur það kærleikshugarfar, sem að baki þeim stendur. Ég
held það sé meðal annars af því, að við höfum ekki kross-
inn nógu oft fyrir sjónum, að við hugsum ekki nógu mikið
um Jesú, um það, hvað hann varð að líða og hvað hann
gat fyrirgefið mikið. Hann var jafnan fús á að líta með
mildi á afbrot og veikleika mannanna, jafnvel og ekki síður,
þótt það beindist að honum sjálfum. Þetta kemur einnig
fram í orðunum, sem hann mælti til hins iðrandi illvirkja:
I dag skaltu vera með mér í Paradís, þessum orðum, sem
eru okkur svo dýrmæt og gefa okkur svo dýrðlega
von um, að þrátt fyrir syndir okkar og hrasanir, munum
við þó fá að njóta sæluvistar með honum, ef við flýjum
í hans náðarfaðm.
Við heyrum loks hans indælu andlátsorð: Faðir, í þínar
hendur fel ég minn anda. Jesús hafði með öllu lífi sínu
og starfi verið að kenna mönnunum að lifa, lifa réttilega
og eftir Guðs vilja. Á krossinum kennir hann okkur að