Kirkjuritið - 01.04.1953, Síða 43

BÖÐVAR BJARNASON
109
reglumaður í hvívetna. Ekki veit ég til, að kæmi dropi af
víni á heimilið þann tíma, er ég dvaldist þar, og aldrei sá
ég kveikt í pípu eða vindlingi. Hann var fyrirmannlegur
í útliti og fasi og snyrtimenni svo af bar. Ströngustu reglu
og nákvæmni var gætt í öllu, bæði um heimilishætti og
nám. Munu flestir nemendur hans hafa kunnað að meta
það, og hið hlýlega viðmót og vinarþel kennarans.
Eigi veit ég til, að séra Böðvar hlyti nokkurn styrk til
kennslu sinnar, enda hefir sennilega aldrei verið um hann
sótt. Honum var nóg að hafa ungmenni í kringum sig,
umgangast þau eins og góður faðir og miðla þeim af þekk-
ingu sinni. Viðurkenningu hlaut hann heldur enga, svo að
ég viti, aðra en þá minnisvarða, sem margir af nemendum
hans hafa reist honum í huga sínum. Mér munu alltaf
verða ógleymanlegar kennslustundirnar á Hrafnseyri, og
oieðan ég lifi, mun ég minnast séra Böðvars með virðingu
og þökk.
Séra Böðvar kvæntist tvisvar á lífsleiðinni. Fyrri kona
hans var Ragnhildur Teitsdóttir, gullsmiðs og veitinga-
Wanns á Isafirði, og eignuðust þau fjögur börn: Bjarna,
Guðrúnu (f), Þóreyju og Ágúst. Síðari kona hans var
Margrét Jónsdóttir frá Hrauni í Keldudal, og varð þeim
t’^'iggja barna auðið: Baldurs (f), Bryndísar og Baldurs.
Ýar þá Margrét manni sínum skjöldur og skjól, þegar ævi-
sól hans fór að lækka á lofti.
Ýmsar heimildir eru til um ævi séra Böðvars, og vísast
hér til þeirra. Þær helztu eru: 1) Morgunblaðið 29, 56. tbl.,
2) Vísir 32, 66. tbl., 3) Tíminn 37, 66. tbl., og 4) Islenzkir
guðfræðingar 1847—1947, Rvík 1947 (II, bls. 51—52).
Reykjavík, 1. apríl 1953.
Ámi Friðriksson.