Kirkjuritið - 01.04.1972, Blaðsíða 83

® ki framar bundin við Jerúsalem og
0rnir musterisins eins og hingað til,
e|dur við Krist, sem er nólœgur sín-
l01' bvar sem þeir safnast saman í
hans nafni.
Kristur rœkti sjálfur helgisiði þjóð-
Qr sinnar, eins og fram kemur í guð-
sPÍÖIIunum, og sjálfur stofnaði hann
nýrra helgisiða, eins og fyrr var
s°gt.
ahólsk— lúterskir helgisiSir
tundum er því varpað fram um
®lgisiðina, að þeir séu gamalka-
°lskt fyrirbœri og ólúterskir. Rétt
®r það, að helgisiðir vorir eru til vor
mnir frá rómversku kirkjunni eins
°9 Biblían sjálf, messan og yfirleitt
v°r kristnu viðhorf. En hvort þeir
Seu ólúterskir þarf að athugast.
*döfuðrit lúterskrar kirkju er hin
SV°nefnda Ágsborga rjátning. Hún
- rituð 1530 til að sanna það, að
Qskiptamenn vœru ekki ný kirkja,
e dur hin forna postullega, almenna
^ Qpólska) kirkja, sem vildi vera stað-
t^,St ‘ biblíulegri trú og varðveita
fe-arf frumkristninnar og kirkju-
6 r°nna. Jafnframt sýnir hún fram
k' Þeir séu ekki að innleiða nýjar
^®nningar, heldur að afnema villur,
|-6ra birkjan hefði, fyrir vanrœkslu,
1 þróast í ýmsum greinum siða
^ truar- Vakning þessi var studd
f..! u °g merku frœðistarfi, og þó
s!?9Urra alda vísindastörf hafi að
Sa9ðu leitt í Ijós, að þeim skjátl-
6 lst I sumum greinum vegna skorts
r^j, 6imildum, vekur hitt furðu, hve
1 a þekkingu þeir hafa haft, og
hve oft þeir rötuðu rétt í umbótum
sínum. Þetta staðfestir og hin róm-
verska kirkja nútímans, sem í mörg-
um greinum er að fara sömu leið
og þeir héldu á sinni tíð.
Ágsborgarjátningin talar oft um
helgisiði. Skulu hér tilfœrð nokkur af
ummœlum hennar um helgisiði til að
skýra afstöðu lúterskra til „ka-
þólskra" helgisiða.
Þar segir: „Vorum söfnuðum er
ranglega borið á brýn, að þeir leggi
niður messuna, því að hjá oss er
messunni haldið, og hún flutt með
mestu lotningu. Sömuleiðis gœtum
vér nœstum allra vanalegra helgi-
siða". 11,3.
„Um kirkjusiði kennum vér, að
þeim skuli haldið, sem haldið verður
að syndlausu, og sem gagnlegir eru
til friðar og góðs skipulags í kirkj-
unni". 1,15.
„Til sannrar einingar kirkjunnar er
það nóg að vera samhuga um lœr-
dóm fagnaðarerindisins og um þjón-
ustu sakramentanna, en ekki er það
nauðsynlegt, að alls staðar séu sömu
mannasetningar eða sömu kirkjusiðir
og kirkjusiðvenjur af mönnum settar".
1,7.
„Jafnvel kirkjulögin eru ekki svo
hörð, að þau heimti, að alls staðar
séu sömu kirkjusiðir og aldrei hafa
þeir heldur verið í öllum söfnuðum
hinir sömu, og þó er, að miklu leyti,
hinna gömlu siða vandlega gœtt í
söfnuðum vorum. Því að það er ó-
sannur rógur, að í vorum söfnuðum
séu afmáðir allir kirkjusiðir og allar
fornar kirkjuvenjur". Niðurlag I.
„Þar eð nú messan hjá oss styðst
við dœmi eftir Ritningunni og kirkju-
81