Kirkjuritið - 01.04.1972, Page 94

Kirkjuritið - 01.04.1972, Page 94
sé ekki ófullkomin, hvernig sem hún að öðru leyti er. Sá, er þetta ritar, minnist þeirra áhrifa rœðu, sem flutt var, ekki alls fyrir löngu, á meirihátt- ar kirkjulegu móti, og œtlunin var að rœða um hana. Enginn tók til máls um predikun þessa. Enginn gat hugsað sér, að um hana yrði rœtt. Einhvern veginn var það svo, að öll umrœða um hana hefði orðið yfir- borðsleg. Áhrif hennar komu í veg fyrir alla lýsingu á henni. Það, sem hér er þó verið að gera að umtalsefni, er það, að hin hefð- bundna predikun í guðsþjónustunni er ekki hin eina tegund predikunar. Sé henni hafnað í meginatriðum sem aflóga, þá er sá dómur yfirborðsleg- ur. Það er nefnilega sennilegt, ef ekki öruggt, að hátindi predikunar verður aðeins náð frammi fyrir söfn- uði, sem tilbiður og leitar í einlœgni. Satt er það, að sjaldgœft er, að pred- ikun nái slíkri fullkomnun. Þar eiga báðir sök á, söMuðurinn og predik- arinn, en við eigum að viðhalda hinni hefðbundnu predikun kirkjunn- ar, svo að möguleikar hinnar miklu predikunar verði ekki að engu gerðir. Alberf van Heuvel segir um þetta atriði nokkuð, sem vert er að tilfœra in extenso. Þegar hann hefir lýst þeirri þörf, að ýta til hliðar hinni vönduðu uppskrift að byggingu pred- ikunar og reyna önnur form i til- raunaskyni, þá ritar hann: ,,Loks höfum við, þegar við erum farnir að undirbúa predikun okkar sameiginlega nú á tímum, látið lönd og leið hina mcelskuþrungnu og vel- orðuðu predikun. En Guð vor hefir geysilega kímnigáfu, og því er það, að hann kallar stundum einhvern til að hegða sér mjög ókirkjulega °9 verða einmana stórpredikari. Hann er þó á engan hátt sá, sem við verðurn að líkja eftir. Hann er einstceð gi°r til kirkjunnar. Guð hefir leitt, e^' svo fáa, slíka menn fram í BretlancH- En á okkar tímum er e. t. v. enginn slíkur sem Bandaríkjamaður, er ber hið sögufrcega nafn Martin Luther King. Við flytjum allir okkar fóltn kenndu rceðustúfa, svo að hefðin fa' haldizt, en hefðin býr hins vegar þessum mönnum rœðupalla og pre ikunarstóla. Það, sem við flytjum inn an dyra, það hrópa þeir af húsþök um. Þeir eru tákn hinnar takmarkn lausu þolinmœði Guðs við okku'- Þeir gefa þeirri þjónustu gildi, sern okkur þykir svo ómöguleg".2 Predikun af þessu tagi er Iist. er jafnsatt, þótt predikanir þessar sen stuttar og einfaldleikinn sjálfur. Sh listaverk eru búin þessum ein kennur^ í þessum predikunum er fullkom1 jafnvœgi, sem ekki tranar sér fraríl' ef svo má að orði kveða, og vöndu skáldleg framsetning, ásamt ncerfc6^ inni notkun fjársjóða tungunnar, °9 framsögn svo greinilega myndra5n' að hún birtir það, sem að öðru' kosti vœri erfitt að hrífast af, tekur því hinn venjulega mann * um tökum. Þessar predikanir tilbeV hinum sígildu verkum predikun0^ stólsins. Þœr eru samstceður Shakespeare og Bach í bókmenntu ^ og tónlist. í hugann koma nöfn, e^ og Chrysostomos, Agustinus ^ Hippo, John Donne, og Boyd .j penter. Hið sígilda hentar þ° e ,|_ öllum aðstœðum. Ekki lesum við 92

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.