Kirkjuritið - 01.04.1972, Blaðsíða 46

ÓLAFUR ÓLAFSSON:
I tfma og ótíma
Ári5 1936 kom út bókin „14 ár í Kína" eftir Ólaf Ólafsson, kristniboða.
mun nú í fárra manna höndum. Flestir þœttir hennar voru úr bréfum, er Ólofur
reit íslenzkum kristniboðsvinum frá Kína. Flann hefur nú heimilað birtingu
nokkurra þeirra í Kirkjuritinu, og fer hér á eftir sá fyrsti af þeim.
Við erum á heimleið frá útstöðinni. —
En hvað sífelld samkomuhöld geta
verið lýjandi! Ekki sízt, þegar árang-
urinn virðist lítill eða enginn. En við
látum þó ekki hugfallast, því að
reynslan hefir margoft sannað, að
árangurinn er aðeins ósýnilegur i bili,
og svo minnumst við fyrirheitsins: að
orðið muni framkvœma það, sem
Guði líkar, og koma því til vegar, er
hann fól því að framkvœma. — Jes.
55, 10-------.
Við erum á heimleið og hröðum
göngunni, því að ekki eralveg hœttu-
laust að fara hér um. I flestum þorp-
unum, sem við förum fram hjá, eru
virkishliðin lokuð um hábjartan dag-
inn. Ennþá rýkur úr brunarústunum í
Djá-ló. Við sváfum ekki seinni part
nœturinnar fyrir hundgá og skotdrun-
um. Héðan eru ekki nema 4 km til
Djá-ló, stœrsta þorpsins hér í grennd.
Nú hafa rœningjarnir lagt það ger-
samlega í eyði á einni nóttu.
Ég geng við hliðina á hjólbörun-
um, sem pjönkurnar mínar eru á.
Okumaðurinn er óvenjulega skraf-
hreyfinn, og eins og landar hans flest-
ir, er hann glaðlyndur og viðmots
þýður. Hann er fjölskyldumaður, en
áhyggjulaus. Hjólbörurnar eru ale'9
an hans, arfur hans og óðal, óþri°J
andi tekjulind. Á þessu ferðalagi t. •
fœr hann 75 aura á dag, en Þa
hefir hann unnið sér mest inn á e'n
um degi.
Talið berst eðlilega að samkomua
um, sem hann hefir verið á tvo un
anfarna daga. Er það í annað skipfl'
sem hann hefir heyrt Guðs orð.
„Hvernig stendur á því, að sV°
margir höfðu bœkur með sér í kiikj
unni?“ spyr hann. „Ekki kann nú a
þetta fólk að lesa?“
„Jú, í kristnum söfnuðum kunna
allir að lesa. Tókstu ekki eftir, 0
margir tóku þátt í söngnum? Kristmr
menn hafa söngbók með sér á sam
komurnar og Ritninguna."
„Þá yrðu ekki margir til að gari9u
í kristinn söfnuð hjá okkur. Af
manns kunna tœplega 20 að lesa
draga til stafs."
Ég segi honum, að okkur yr^u
engin vandrœði úr því. Ef trúhneig ^
in vaknar og fólk verður höndlað a
44