Kirkjuritið - 01.06.1972, Síða 40

Tíðasöngur fluttur af söfnuði í sóknarkirkju á
Englandi. Á Englandi hefir tíðagjörðin staðið
með mestum blóma í heiminum.
voru Gyðingar, tóku þátt í guðsþjón'
ustu musterisins og synagógunnor-
Þótt höfuðguðsþjónusta þeirra vceri
evkaristian eða neyzla altarissakra-
mentisins og þeir héldu einir sér. Við-
skilnaður hinna kristnu við synagóð'
una verður á ofanverðri 1. öld. A'
samt messunni héldu þeir þó ávalh
hina sérstöku bœnatíma, sem voru
við lýði með Gyðingum.
Höfuðbœnatímarnir voru snemm0
morguns og að kvöldi. Þá voru sam-
eiginlegar bœnir fluttar og voru þœí
fólgnar í lestri úr Ritningunni, bœnum
og sálmum Davíðs. Fjölskyldan eða
vinir komu saman eða einstaklingar
iðkuðu þœr einir sér. Þrjár aðrar
bœnastundir voru haldnar einnig-
Hin fyrsta þeirra var um þriðju stund
eða kl. 9 að morgni, önnur um sjöttu
stund eða um hádegi og hin þriðja
um níundu stund eða kl. 3 e.h. Þessa1
bœnastundir voru einkum œtlaðar t*l
bœnariðju einstaklingsins eða til
hugunar meðan á vinnu stóð. Allra
þessara þriggja bœnastunda er ge^
í Postulasögunni. Um þriðju stund
var það, sem postularnir voru saman
komnir í loftstofunni á hvítasunnu °9
Andinn kom yfir þá (Post. 2:15). ^m
sjöttu stund fór Pétur upp á þa^
á húsi Simonar sútara í Joppe
bœnariðju (Post. 10:9) og um nlunda
stund voru þeir Pétur og Jóhannes
á leið upp til musterisins til bcEna
gjörðar, er þeir hittu lama manninn
við Fögrudyr.
Þessar fimm bœnastundir, sen1
nefndar hafa verið, voru þannig mió'
aðar við trúariðkun einstaklinga eða
hóps og þannig héldu hinir kristnu
menn þeim.
A
34