Kirkjuritið - 01.09.1973, Page 28

Síðari hluti
HELMUT THIELICKE:
Dœmisagan
of
týnda
syninum
jk. 15:25-32.
Það er annað andrúmsloft í slðari
hluta dœmisögunnar af týnda synin-
um. Upphafið einkenndi œsandi at-
burðarós. Þeir feðgar voru á öndverð-
um meiði, unz sonurinn kvaddi og
hvarf af landi brott, fór burt í fjarlœgt
land. Þar með eignaðist hann frelsið,
sem hann dreymdi um. En eftir það er
sem feigum verði ei forðað. Það sígor
ó ógœfuhliðina fyrir honum, unz hann
hafnar í svínastíunni. Dýpra verður
ekki sokkið. Og í þessari mynd þótt-
umst við sjó okkur sjólf.
í fyrstunni erum við frjóls. Eigum
kost ó að velja og hafna. En svo brjot-
um við allar brýr að baki okkar og
neyðumst til að þramma endaloos
breiðstrœti ólóns og afglapa. Við er-
um flcekt í neti syndar og sektar, al'
veg eins og týndi sonurinn.
En svo gerist kraftaverk. Týnda syn'
inum er leyft að koma heim. Hann
verður frjóls ó ný, barn, sonur. Og er
hlekkirnir falla skröltandi af honom
niður ó gólf, þó lýstur gamla heimil'^
hans upp fagnaðarópi yfir þessom
eina, sem var týndur, en er nú fun
inn.
Hér greinir fró falli mannsins, en
einnig því, hversu honum er bjai'g0
ó síðustu stundu. Þess vegna er sögn
þróðurinn svo stórbrotinn. Við stón
um hér andspœnis flónsku okkar
fóróðum ókvörðunum, en um le
eygjum við hinn sterka, útrétta anTI
legg, sem hélt okkur uppúr allan tin^
ann. í andró er brugðið upp myn^
hrikalegum vanda mannlegs lífs<
218