Kirkjuritið - 01.09.1973, Qupperneq 65

rQðgjöf, þolgœði, skilning og ákafan
stuðning, þar sem hann beitti sér.
Aðrir kvörtuðu undan þyrrkingslegu
°9 ópersónulegu viðmóti. Víst var um
Það, að hann var lítið fyrir það gefinn
klappa á herðar manna eða taka
Htikið í hendur þeirra.
Einn af fyrrverandi forstöðumönn-
Urn í biskupsdœmi Jóhannesarborgar,
Sern var nokkuð öndverður í gagnrýni
S|nni á biskupinum, sagði þó eitt sinn:
fyrir marga galla var Ambrose
eeves einhver sá djúphugulasti and-
®9ur maður, sem ég hefi kynnst. Ekki
PUrfti annað en vera í messu hjá hon-
Urn til þess ag komast að raun um,
VQð helgun og tilbeiðsla var í hans
au9um. Persónulegan vanda manna
eysti hann œtíð svo sem bezt mátti
Verða, þag qg þe^kj-j m Hann gaf sig
an að lausn vandans og lagði allt
Qnnað á hilluna, þangað til niður-
staða var fengin".
^ Afríkumaður einn mœlti, að Reeves
SugU^ VCEr' no^^urs konar Makorios
Ur-Afríku, vegna þess hve vel hon-
111 ^efði tekizt að fá menn, er höfðu
ISnr|unandi sjónarmið til að vinna
Saman.
það
Amb
r°se Reeves var ásakaður
bQa er áleið biskupsdóm hans, að
b En ^'rt' ekki nógsamlega um em-
ÞettJ grœ^' s'9 n'ður í stjórnmál.
End L,0tt' °®rum algjörlega rangt.
gl^0 Pott hann gœfi gaum að hinu
| Psamlega óréttlœti og mannúðar-
Q ys' stiómar Suður-Afriku í kynþátta-
fjb^re'nin9i, þá var það svo, að þeim
fermn ' ' biskupstíð hans, sem
is QuySt °9 9engu reglulega til altar-
u þess sem sjötíu nýjar kirkjur
voru reistar og safnaðarheimili til við-
bótar.
Ambrose Reeves hafði heitið því í
vígsluheiti sínu „að gera útlœga sér-
hverja villukenningu og þœr kenning-
ar aðrar, sem gengju í berhöggi við
Orð Guðs." Apartheid, aðgreining
kynþátta, var ein slík kenning. Því var
það, að hann vakti menn til andstöðu
við kynþáttastefnu stjórnarinnar og til
andstöðu við þau lög, sem í raun settu
á stofn illrœmdan „rannsóknarrétt".
Þegar hér var komið tóku fjölmiðlar
stjórnarinnar að krefjast þess, „að
landið losaði sig við þetta meindýr".
Reeves biskup sá greinilega hvert
stefndi í þessum efnum og betur flest-
um öðrum. Margir biskupanna i Suð-
ur-Afríku lögðu mikla áherzlu á að
vinna tíma og sýna sveigjanleika í
viðskiptum við stjórnina og töldu það
einu fœru leiðina til árangurs. Þeir
lögðu því alla áherzlu á að mœta af-
leiðingum kynþáttastefnunnar, en
Reeves biskup snerist gegn stefnunni
sjálfri og rót hennar. Hann var örugg-
ur í sannfceringu sinni um afstöðuna
til þessa vanda, ákaflega hreinskilinn
og tók á móti af alefli þar, sem hann
mcetti andspyrnu. Honum var ekkigef-
inn sveigjanleiki í efnum sem þessum,
en vinir hans sögðu margir, að sveigj-
anleiki myndi hafa reynzt honum bet-
ur til árangurs.
Þetta getur hafa átt við, ef aðeins
hefði verið um baráttu í orðum að
rœða, en hér var barátta í athöfn og
skulu nefnd um það nokkur dœmi.
Árið 1953 stóðu kirkjur og kristni-
boðsstöðvar andspœnis þeim vanda,
að þeim var skipað að láta skóla sina
255