Kirkjuritið - 01.09.1973, Síða 84

vakir, alveg eins og þeim vœri ekki
jafn skylt að vaka yfir málstað ná-
unga síns og sínum eigin. Þannig láta
þeir viljandi málstað náunga síns
verða undir, þótt þeir viti, að hann sé
réttur. Svo almennt er nú þetta böl, að
ég óttast, að ekki eigi sér stað það
réttarhald eða sá málflutningur, að
ekki syndgi annar hvor aðilinn gegn
þessu boðorði, og þótt þeir fái því
ekki við komið, hafa þeir þó tilgang-
inn og viljann til óréttar. Þeir vildu
gjarna, að góður málstaður náungans
yrði undir og illur málstaður sjálfra
þeirra ofan á. Einkum á þessi synd sér
stað, þegar andstœðingurinn er mikill
maður eða persónulegur óvinur. Þv!
að menn vilja hefna sín með því á ó-
vininum, en hinn mikla mann vill eng-
inn egna gegn sér. Þá hefst smjaðrið
kjassmálin eða að minnsta kosti þögn
um sannleikann. Þá vill enginn mœta
ónáð og óhylli, tjóni og hœttu vegna
sannleikans, og því verður boðorð
Guðs að lúta í láginni. Þetta er sú list,
sem nœr allur heimurinn lýtur. Vildi
einhver hafa gát á þessu, fengi hann
fullar hendur góðra verka, sem unnin
eru með tungunni einni.
Auk þess eru margir, sem láta þagga
niður í sér með gjöfum og gáfum og
hrekja sig frá sannleikanum. Það er
því göfugt, stórt og sjaldgœft verk að
vera ekki Ijúgvottur gegn náunga sín-
um.
Enn fremur er enn einn vitnisburður
um sannleikann, sem er enn meiri,
þegar vér verðum að berjast með hon-
um gegn illum öndum. Hann rís ekki
vegna tímanlegra hluta, heldur vegna
fagnaðarerindis og sannleika trúar-
innar. Því að hann hefur illi andinn
aldrei getað þolað, og hagar hann þv
jafnan svo, að mestu menn þjóðarinn-
ar séu gegn honum og verði að of-
sœkja hann. En þeim er erfitt að veita
viðnám. Um það stendur ! Sálmi 82:
„Leysið hinn snauða undan valdi hins
rangláta og styðjið hinn yfirgefna til
að halda réttum málstað sinum." Nu
er þessi ofsókn að visu orðin sjaldgcef/
en það er sök hinna andlegu forystu-
manna, sem ekki vekja upp fagnaðar-
erindið, heldur láta það farast. Hafa
þeir vikið til hliðar þeim málstað, sem
slíkan vitnisburð hefði átt að vekja oQ
slíka ofsókn. Þess ! stað kenna þe'r
oss sín eigin lög og það, sem þeim
þóknast. Fyrir þv! heldur djöfullinn
kyrru fyrir, af því að hann hefur vikið
til hliðar trúnni á Krist með þvi að
víkja burt fagnaðarerindinu og allt fer
þv! eins og hann vill. En œtti að vekja
upp fagnaðarerindið og það að heyr'
ast aftur, risi vafalaust allur heimLir'
inn upp til hreyfings. Flestir konunð'
ar, furstar, biskupar, doktorar, and-
legar stéttar menn og flest það, sem
mikils er metið, snerist gegn honum °9
fœri að œða, eins og alltaf hefurátt ser
stað, þar sem orð Guðs hefur komið 1
dagsljósið. Því að heimurinn fœr ekk'
þolað það, sem kemur frá Guði. Þa
sýndi sig á Kristi. Hann var það mest^'
dýrmœtasta og bezta, sem Guð a■
Samt hefur heimurinn e kki aðems
hafnað honum, heldur ofsótt hann
meir en allt, sem frá Guði er kom'
Því eru þeir fáir á öllum tímum e'ps
og á hans timum, sem styðja scmn
leikann og hœtta til og fórna l!kama
og lifi, eignum og mannorði og 0
sem þeir eiga, eins og Kristur
sagt fyrir: ,,Þér munuð verða
öHa'
hefur
hatað'r
274