Kirkjuritið - 01.09.1973, Síða 90

Kirkjufeðurnir
Svo nefnast þeir leiðtogar kirkjunnar,
sem komu eftir postullegu feðurna og
störfuðu fram undir 600 e. Kr. Miklu
meira er til af ritum þeirra, enda eru
þau með Ritningunni grundvöllur að
allri guðfrœðilegri hugsun kirkjunnar
fram ó þennan dag.
Hjeronymus (340-430). Hann var
mikill og merkur rithöfundur um guð-
frœði, en er þekktasturfyrir biblíuþýð-
ingu þá, er hann gerði á latínu og
nefnist „Vulgata". Hún hefur til
skamms tíma verið hin löggilta þýð-
ing rómversku kirkjunnar.
Hann hefur hlotið mörg tákn. Hann
er myndaður með skalla og sítt skegg
og stundum skrýddur kardinálabún-
ingi, venjulega er Ijón haft við hlið
hans. Tildrög þess eru þau, að sagt
er, að hann hafi eitt sinn gengið fram
á Ijón, sem var sjúkt. Hafði það fengið
þyrni í einn fótinn og olli það miklu
meini. Hjeronymus dró þyrninn úr fœti
þess, fœrði út úr ígerðinni og bjó um
sárið. Sagt er, að Ijónið hafi síðan
fylgt honum og á ýmsan hátt launað
honum lœkninguna. Annað tákn hans
er opin Biblía, steinn og vöndur. Þá
er opin Biblía og penni einnig tákn
hans.
Ambrósíus (340-397). Hann var lög-
frœðingur og sem slíkur hlýddi hann
á málfœrslu kirkjunnar gegn villu Ar-
íusar. Hann var frábœr mcelskumaður,
eins og ýmsir lögfrœðingar þeirra
tíma. Þá tíðkaðist, að biskupar vceru
kjörnir af almenningi. Nú stóð yfir
biskupskjör, og áður en það gengi
fram, heyrðist barnsrödd hrópa í
mannfjöldanum: „Ambrósíus biskup
vor“. Mannfjöldinn tók undir þetta
einróma, og sýnir það, hve mikils
hann hefur verið metinn. En sá Ijóður
var á þessu, að hann var óskírður.
Fœrðist hann því ákaft undan þessu,
en það endaði samt svo, að hann tók
skírn og vígslu og gerðist biskup-
Hann varð einn af fremstu biskupum
sögunnar. Hann var mikið sálmaskáld
og brautryðjandi í þeirri list. Hann
kom skipan á sönglist kirkjunnar, og
er söngur hans enn iðkaður á Norður-
Ítalíu. Hann gerðist mikilhcefur guð-
frceðingur og skipar enn þann sess 1
sögu kirkjunnar, að ekki verður kom-
izt hjá því að gefa honum gaum. AI'
gengasta tákn hans er býkúpa, sem
er tákn mœlskunnar. Tildrög þess erU
þau, að býfluga settist á varir honum
þegar hann var barn. Þá var því spáð-
að hann yrði mcelskumaður. Annad
tákn hans, er bók með fornri músík.
Enn annað er kaleikur. Enn er hjartcn
sem eldlogar standa upp af. Á það a^
tákna eldmóð hans. Ýmis fleiri tákn
eru við hann tengd.
Ágústínus (354-430). Hann vc,r
fceddur í Norður-Afríku. Átti hann
kristna móður, Moníku, og heiðinn
föður. Hann nam mœlskulist og Þ' .
léttúðarlífi. Hann komst sem kennurl
til Norður-Ítalíu og heyrði þar prédi
anir Ambrósíusar. Lenti hann þar ^
mikilli trúarbaráttu, einkum fyrir a^r'
móður sinnar og hins mikla Ambr°-
íusar. Endaði hún með því, Þ®9a,
hann hugleiddi þessi mál einn uti^
garði einum, að hann heyrði r° '
sem sagði: ,,tak og les." Þar var Bi ^
ía. Hann tók hana og opnaði. v
þá fyrir honum 13. kap. Rómveri^
bréfsins og hann las. Síðustu ver^
luku upp augum hans, og hann
280