Kirkjuritið - 01.12.1973, Síða 28

ast mjög til þess að talað sé um trúna,
ón þess að hún snerti hið minnsta hið
pólitíska svið, sem hver mannssól
hrœrist þó í daglega fús eða nauðug
œvi ó enda. Það er óberandi, hve
kristnir menn hérlendis halda að sér
höndum og eru ófúsir ó að gefa svar
trúarinnar við þjóðfélagslegu við-
fangsefni, réttu eða röngu, ef þeir
hafa komizt að niðurstöðu. Á þenn-
an hótt leyfa þeir í skjóli afskiftaleysis,
þagnar eða kjarkleysis ýmsum aug-
Ijósum hóskaefnum að þróast óóreitt-
um og vinna sitt skemmdarverk í
þjóðlífinu, eins og þeir séu ómyndug-
ir. Ef kristnir menn treysta sér ekki til
að taka afstöðu t. d. til augljósra
þjóðfélagslegra myrkraverka með því
að andmœla þeim og hefjast handa
til andófs, þó bregðast þeir köllun
sinni sem kristnir menn. Það getur ekki
gengið til lengdar, aðþeir'hagi séreins
og ómyndugir og lóti segja við sig, að
þeim hœfi bezt þögnin, þeir skuli
þegja, þegar alvarleg þjóðfélagsmól
eru rœdd, enda þótt þau skipti þó
móli sem aðra. Þeir skuli eingöngu
hugsa um Guð ó réttum stöðum ón
þess að nefna hann né vilja hans,
þegar veraldleg mól eru til umrœðu.
Þannig vill t. d. einhver heiðinn stjórn-
mólamaður, að kristnir menn séu og
þeir einkum, sem tala ó helgum dög-
um ó þeirra vegum, þeir eiga ekki
að skifta sér af þessu einkasviði
stjórnmólamanna.
Að taka afstöðu
Jesús svaraði spurningunni um skatt-
peninginn og mœlti: „Gjaldið þó keis-
aranum það, sem keisarans er, og
Guði það, sem Guðs er". Þetta þýðir
því, að höfum við eitthvað til umróða
i umhverfi okkar og þjóðfélagi, hvort
heldur það eru andleg efni eða verald-
leg, þó ber okkur að standa að þeim,
sem óbyrgir menn. Við hljótum þann-
ig að taka afstöðu til þess, sem við
ber í þjóðfélaginu, sem kristnir menn.
Það getur verið mjög vandasamt að
taka afstöðu til ýmissa móla vegna
þess að okkur verður um megn að
sjó skýrt, samt verðum við að gera
það, sem okkur er auðið. Við reynum
að heimfœra afstöðu okkar til krist-
inna grundvallarsjónarmiða, styðjum
eða stöndum ó móti. Þetta þýðir einn-
ig það, að af okkur er krafizt meir en
orða, af okkur er einnig krafizt °t-
hafna, sem hafa viðmiðun sína í °r®'
Guðs, Afstaða, sem miðar við °f-
skiftaleysi af þjóðmólum er raunar
fyrirlitin af veröldinni. Hún getur þ°
leyft sér að lítilsvirða kristin sjónar
mið. Með afskiptaleysi kristinn0
manna fœr vilji Guðs ekki tök ó þeinn-
Nú skal nefnt dœmi, sem sagt er'
að menn taki afstöðu til ón stjóm
mólaskoðana. Það gœti þó verið lí *
skilningur, sem þar rœður, Þetta he
verið rœtt ó Alþingi, og bíður þar fre
ari umrœðu. Það er fóstureyðinð0^
frumvarpið. Þeir, sem eru forustume
um þetta efni hafa sagt, að krism'
menn, sem hafa lótið til sín heyra, P
með taldir kristnir lœknar, fari
staðlausa stafi, þegar þeir telja Þ
frumvarp ómannúðlegt og megin
þess, fóstureyðingin, brjóti í bóga
rétt hvers manns til lífs. ^
Kristnir menn halda því fram, ^
lífsrétturinn einn saman sé helgur
314