Kirkjuritið - 01.12.1973, Blaðsíða 61

Orðabelgur
Kirkjan í ungum augum
Þau sátu viS eins konar langborð.
Surn voru að tafli, önnur lásu eða
dunduðu eitthvað í höndum og spjöll-
uðu. Þau, sem tóku kveðju minni,
gerðu það alúðlega. Hin héldu áfram
'ðju sinni eins og ekki hefði í skorizt.
Slíkur er gjarna háttur ungs fólks á
áttunda tug tuttugustu aldar. Þau
virtust una sér, hafa sína hentisemi.
Hver var klœddur eins og honum
hentaði. Flikur lágu eða héngu á stól-
bokum. Og mér var borið kaffi, þegar
é3 var seztur við borðið. Það var pilt-
Ur, sem fœrði mér bollann, frjálsmann-
'e9ur og drengilegur.
Þar voru saman komnir skiptinem-
ar- svonefndir, flestir íslenzkir. Mér
nafði verið boðið að taka þátt í
s^eggrœðum þeirra um kirkjuna.
Skeggrœður þcer spunnust á þann
^9. að nokkur sársauki fylgdi, máttu
Þ° efalaust heita hollar. Því unga
0 ki þótti messan hátíðleg og silaleg
u^i of. Einkum virtust spjót beinast
a kvöldmáltíðarathöfninni. Svo var
a skilja, að prestar þœttu íhalds-
samir um of. Þeir vœru tregir til að
a nýbreytni í kirkjum sínum, og
'I ia^álk, sem einkum vœri eldra fólk,
^átöldum börnum, styddi þá. Að-
yagra fólks, sem reyna vildi nýj-
stoS
ungar í kristilegu starfi, vœri afþökk-
uð.
Síðar barst talið að fermingu og
fermingarundirbúningi, og þá fór nú
gamanið að kárna, svo að um mun-
aði. Þar féllu engin hrósyrði um
presta. En bezt er að fara ekki lengra
út i þá sálma. Einn skiptinemanna
hafði dvalizt í Noregi og kynnzt þar
kristnu fólki. Var auðfundið, að þar
hafði kviknað áhugi, sem síðar hafði
fallið í grýttan jarðveg hér heima.
Barst m. a. í tal, að mörg heimili í
Noregi tœkju nú virkan þátt í ferm-
ingarundirbúningi. Þar gœfist ferm-
ingarbörnum kostur á að koma sam-
an og frœðast og uppbyggjast í sam-
rœðum við trúað fólk. — Vœri þess
nokkur kostur að koma slíku á hér
heima? — Það var talið vandkvœð-
um bundið. Trúarlíf vœri svo fáskrúð-
ugt, trúin slíkt feimnismál, að erfitt
mundi að finna fólk á íslandi, sem
gœti og vildi sinna slíku safnaðar-
starfi.
FrœSsla í ólestri
Um þetta virtust þeir sammála, sem
þátt tóku í umrœðum þessum. Og
hvaða úrrœða er þá völ? Fermingar-
347