Kirkjuritið - 01.12.1973, Blaðsíða 81

Álit starfsnefndar Frjálsa kirkjuráðs-
ins frá 1965" (útg. 1973).
Að þessu mœltu virðist mér uppeldis-
frœðilega rétt og hentugt fyrir okkur,
sem hér erum saman komnir, að byrja
a því að gjöra okkur lauslega grein
Vir, hvað átt er við með hugtakinu
friðþœging, og beita þeim niðurstöð-
Urn síðan við athugun á þjónustu okk-
ar.
Það er ekki mögulegt, og vœri ekki
heldur rétt, að reyna að fjalla um
QHar spurningarnar, sem bundnar eru
við hugtakið katallagé. Það efni eig-
Urn við að íhuga á morgun. Hér verð-
Urn við að láta okkur nœgja að minna
?' í orðabókum er katallagé lagt
u* þannig: orðið merkir friðþœging,
p' e- a. s. afnám reiði Guðs gegn okk-
Ur °9 fjandskapar okkar gegn Guði.
, ^er er þannig um að rœða pers-
?nu|ega afstöSu, persónuleg viðbrögð
J aVöðunni milli tveggja aðila, venju-
^e9a: Guð annars vegar og maðurinn
I 'ns vegar, en einnig tveggja mann-
e9ra aðila, eins og samsvarandi hugr
a - apokatallassein, nefnir það. Þeg-
^^að er (II. Kor. 5,18), að Guð sœtti
, Ur við sig, þá er þetta persónulega
ri|0narnfiið alveg augljóst. Og þegar
? ,er ' nœsta versi, að Guð sœtti
það1''Ul V'^ S'®' ver®ur skHia
a samsvarandi hátt: heimurinn
o erf.ir guSvana mannkyn (Ef. 2,12)
q iandsamlegt Guði (Róm. 5,10 og
þe^0^ er samt sem áður rétt að geta
tökSS' a® sums staðar notar Nt. hug-
þe' Sern víkka sjóndeildarhringinn,
9ar spurt er um verkan friðþœging-
arinnar í 1. kafla Kólossubréfsins er
talað um hina miðlœgu stöðu Guðs-
sonarins í allri ácetlun Guðs með sköp-
unina. „Enda var allt skapað í hon-
um“. „Allir hlutir eru skapaðir fyrir
hann og til hans" (v. 16-17). Á báð-
um stöðum er notað hugtakið ta
panta, sem hlýtur að merkja kosmos,
alheimurinn. En nú sjáum við sama
hugtak í 20. v, þar sem stendur, að
það var vilji Guðs að sœtta ta panta
fyrir hann, soninn. Víst verðum við
að halda fast við, að í friðþœging-
unni geti aðeins verið um að rœða
persónulega afstöðu, sem er breytt úr
ósamrœmi í opið samrœmi. Og þó
virðist rétt að opna gátt út til kosmos,
út til alls hins skapaða fyrst og fremst
í samrœmi við Kól. 1,20, en einnig út
frá öðrum orðum Nýja testamentisins.
Einn ritskýrandi orðar það svo út frá
Kól. 1,20, að verk Krists hafi áhrif
á gjörvallan heiminn, það spanni jafn
vítt og sköpunarverk hans. Þó að við
hér verðum að sleppa hinni persónu-
legu hlið friðþœgingarhugtaksins, þá
er það án alls efa uppbyggileg hugs-
un, að í friðþœgingar- og endurlausn-
arverki því, sem birtist í hinu volduga
verki Jesú Krists, ráðist Guð sjálfur
gegn því ósamrœmi, sem kom inn í
heiminn í syndafallinu. Hugsunin um
Agnus dei, Guðslambið, er mikilvœg í
friðþœgingunni, en þó ekki eina atrið-
ið í hinni biblíulegu skoðun. Við verð-
um jafnframt að halda fast við hugs.
unina um Christus victor, Krist sigur-
vegarann. Sá sannleikur, að menn
verða einnig að scettast innbyrðis í
afstöðu sinni hver til annars (Matt.
5.24), getur þannig aldrei gilt einn
sér sem siðferðileg regla um lausn á
367