Kirkjuritið - 01.04.1976, Qupperneq 12

En — þarna talaði Drottinn við mig í
þriðja sinn.
Þegar ég kom heim til Reykjavíkur,
fór ég til stjórnarmanna sjómanna-
stofunnar og spurði: „Hafið þið fengið
nokkurn mann?“ — ,,Nei, þú vilt ekki
taka það að þér.“ ,,Jú, með hjálp
Drottins. Hann vill, að ég taki það að
mér.“
Þannig var sú saga.
Saga af sjómanni
— Fyrstu þrjú árin vann ég þannig,
að ég opnaði sjómannastofuna klukk-
an fjögur síðdegis. Hún var opin til
klukkan tíu eða ellefu á kvöldin. Ég
gekk alltaf um höfnina, þegar ég var
búinn að loka. Þar þurfti oft að að-
stoða menn ýmislega. Þeir voru
drukknir og illa til reika o. s. frv. Síðan
fór ég í prentsmiðjuna klukkan 12 og
vann þar til klukkan átta um morgun-
inn. Þá fór ég heim og svaf fram yfir
hádegi. — Þetta gerði ég í þrjú ár, og
það var erfitt.
Ég skal segja þér frá atviki, sem
íyrir mig kom. Ég reyndi að hafa jóla-
fagnað fyrir sjómenn, og byrjaði
venjulega á jóladagskvöld og hélt
svo áfram fram á þrettánda á hverju
kvöldi. Ég gat ekki tekið nema eina
og eina skipshöfn í einu. Svo er það
einu sinni á gamlársdag, að einn ensk-
ur togari er í höfninni, annað ekki af
skipum eða skipshöfnum, sem ég hafði
ekki áður boðið til fagnaðar. Og ég
býð þeim, og þeir koma. Ég er að opna
stofuna um kvöldið. Þá kemur til mín
maður, drukkinn, og segir: ,,Er þetta
ekki sjómannastofan?“ — ,,Jújú,“ segi
ég. ,,Ja, þá má ég koma inn.“ ,,Ja, við
10
skulum athuga það mál,“ segi ég.
„Það stendur þannig á, að í kvöld eru
bara erlendir sjómenn hérna, og það
er sérstakur jólafagnaður fyrir þá.“ —■
,,Er ég þá ekki sjómaður?" ,,Það má
vel vera, „segi ég. „Þá má ég koma.“
— „Heyrðu, komdu inn fyrir. Við skul-
um tala saman.“ Ég haíði þar svolitla
kontórkytru. Og ég segi við hann:
„Já, þú mátt vera hérna í kvöld á
þessum jólafagnaði. En ég verð að
setja skilyrði.“ — „Hvað er það?“
— „Það er það, að þú verður að vera
stilltur. Þú mátt ekki eyðileggja sam-
komuna og koma illu orði á íslenzka
sjómenn.“ — „Já, jájá, það skal ég
vera.“ — „Og svo er annað. Ef þú
ert með áfengi á þér, þá verð ég að
fá að geyma það, meðan þú ert
hérna.“ — „Neeei, það get ég ekki
leyft þér.“ — „Ja, þá hefur þú sjálfur
útilokað þig, en ekki ég.“ Svo legg ég
höndina á öxlina á honum og segh
„Heyrðu, ég held, að þú hefðir gott af
að vera hérna hjá okkur í kvöld. Ég
skal gera fyrir þig allt það, sem ég
get, en ég held þú eigir að vera. Ég
held þú hafir gott af því“ — „Þú ert
alveg eins og hún mamma."
Jóhannes leikur samtölin fjörlega-
eins og leikari, sem les upp leikrit.
Þegar hér er komið, er gestur hans
að því kominn að beygja af. Og hann
heldur áfram:
„Jæja,“ segi ég, „ætlarðu þá a®
vera og fá mér flöskuna, ef þú ert
með hana.“ Hann játar því, og svo
tekur hann eina, tvær, þrjár, fjórar og
fimm.
Og Jóhannes ber í borðið við hverjð
flösku.
— Þetta voru allt hálfflöskur. Svo