Kirkjuritið - 01.04.1976, Qupperneq 41

minnst á suma hina róttækari á allra
siðustu tímum. Séra Heimir hefur sjálf-
Ur viSurkennt að honum finnist Krists-
fræði Tillichs fremur þunn í roðinu.
En hlýtur þetta ekki alltaf svona
að vera innan kristinnar kirkju? Hljóta
ekki viðhorfin alltaf að verða mörg og
°lík á ýmsa vegu? Er það á færi nokk-
urs rnanns innan kirkjunnar að kveða
UPP óyggjandi dóm um hvað sé hrein
°9 rétt trú? Ég gæti bent á hina og
Þessa ritningarstaði sem gefa til kynna
a® hin hreina trú er ekki eins einfalt
og séra Heimir vill vera láta. Sjálf-
Sagt getur hann bent á aðra ritningar-
sfsði sem virðast sanna hið gagn-
stæða. Einmitt þetta sannar að ekki
er auðvelt að kveða upp úrskurð um
trú manna.
ÉQ efa ekki að til er margskyns
lendingsátrúnaður hér á islandi og
mar9t það öryggi falskt sem menn
Setia traust sitt á. Eru ekki allir undir
á sök seldir að einhverju leyti? Ég
Verð bara að viðurkenna að það þarf
s arPskyggnari mann en mig til að
s eæ úr hvað er leyfileg og réttmæt
{ anða og hvað ekki. Vera má að mín
u sé ekki hrein sem skyldi. Þar gætu
sjálfsagt leynst einhverjir aðskotahlut-
Sem ekki eru af hebreskum upp-
rur|a. Það væri hugsanlegt að einhver
anr|arleg element fyndust einnig í trú
Sera Heimis.
(. væri ekki þarfara á yfirstandandi
Jma að þjappa trúuðu fólki saman um
ameiginieg meginmarkmið heldur en
dreifa Því í allar áttir með orða-
vj arki °9 púðursprengingum? Hvort
^rinur sá þarfara verk sem reynir að
fjaikka hilið milli skoðanahópa trúaðs
s e®a hinn sem hvetur til gagn-
kvæms skilnings eða virðingar og
samstarfs fólks af ólíkum viðhorfum?
Það er vitað mál að margt áhuga-
samt og gagnmerkt fólk innan ís-
lenskra safnaða myndi ekki geta skrif-
að undir Ágsborgarjátninguna, hefur
jafnvel sínar efasemdir um viss atriði
í Postullegu trúarjátningunni, eða læt-
ur sig ýms merk kenningaratriði kirkj-
unnar litlu skipta. Sumt af þessu fólki
aðhyllist spíritisma, aðrir guðspeki,
nýalsstefnu eða eitthvað annað. Ef
prestar landsins tækju upp opinbera
baráttu gegn skoðunum þessa fólks
myndu þeir e. t. v. hrekja það út úr
kirkjunni eða í það minnsta knýja það
til algers afskiptaleysis í safnaðar-
starfinu. Það getur vel verið að séra
Heimir telji að slíkt beri að gera í
nafni sannleikans. Ég leyfi mér hins-
vegar að efa að það væri viturleg
kirkjupólitík eins og á stendur. Á sama
hátt finnst mér að hin fræga yfirlýsing
síðustu prestastefnu hafi verið óvitur-
leg.
Með þessu er ég alls ekki að segja
að prestar landsins eigi að fara að
predika sérskoðanir þessa fólks. Prest-
urinn hlýtur alltaf að predika fagnað-
arerindið eins og það er að finna í
heilögum ritningum og eins og hann
skilur það. En hann þarf ekki að sýna
því fólki áreitni eða fjandskap sem er
á annarri skoðun en vill þó styðja
kirkjuna og starfa innan hennar.
Ég átti þess kost um nokkurra ára
skeið að taka þátt í merkilegu og nánu
samstarfi ólíkra kirkjudeilda á ákveðnu
svæði í Kanada. Á sama tíma hafði ég
einnig allnáinn kunningsskap við ein-
staklinga af öðrum trúarbrögðum.
Bróðurandinn sem þarna sveif yfir
39