Kirkjuritið - 01.04.1976, Qupperneq 46

tekist að vera nógu sanngjarnir eða
málefnalegir. Okkur kann þó að takast
það með tímanum og er ég þó ekki
að óska þess að úr þessum skrifum
okkar verði einhver langavitleysa. is-
lenskir guðfræðingar verða að venja
sig við að sjá að það eru fleiri leiðir
til skoðanaskipta en rifrildi og stór-
yrði. Alger þögn um ágreiningsefni
er heldur ekki vænleg til góðs. Bróð-
urlegar umræður byggðar á þeirri
sannfæringu að það sé mögulegt að
vera sammála um að vera ósammála
sæma betur í upplýstu lýðræðisþjóð-
félagi þar sem trúfrelsi er viðurkennt.
Ég er algerlega sammála séra Heimi
um það að frjálslynda stefnan hér á
islandi var allt annað en umburðar-
lynd við andstæðinga sína. En mér
finnst jafnómenningarlegt þegar þeir
sem ásakað hafa frjálslyndu stefnuna
fyrir skort á umburðarlyndi gera sig
sjálfa seka um sama skort.
Engri guðfræðistefnu er allsvarnað
svo lengi sem hún heldur sig á kristn-
um grundvelli. Frjálslynaa stefnan
hafði ýmislegt jákvætt fram aðfærasvo
sem áherslu á vísindalega og sögu-
lega biblíurannsókn. Leit frjálslyndra
guðfræðinga að hinum sögulega Jesú
var leit að sannleikanum um hann sem
trú okkar beinist að og byggist á. Allt
þetta var fyllilega réttmætt.
Andóf Barths og Bultmanns gegn
ýmsu hinu grunnfærnasta í frjálslyndu
guðfræðinni var líka fyllilega réttmætt
og nauðsynlegt. Þeir hnekktu óraun-
særri bjartsýni hinna frjálslyndu á
getu mannsins en sýndu í staðinn þörf
mannsins fyrir hjálpræði. Framlag
nýrétttrúnaðarins var nauðsynlegur
hemill á þróun sem annars hefði getað
farið illilega úr böndunum. En þróunin
nam ekki staðar þarna. Nú er athyglin
aftur farin aö beinast að 19. öldinni
með vaxandi virðingu og leitin að hin-
um sögulega Jesú í fullum gangi á
ný þótt farið sé fram með meiri gát
en áður var. Allt er á hraðri framrás.
Nýjar stefnur, ný þekking, nýjar spurn-
ingar leysa allt hið gamla af hólmi-
Vísindin hafa lika margt til málanna
að leggja á okkar dögum. Alltaf er
verið að gera rannsóknir og úttekt á
stöðu mannsins í lífríki jarðarinnar.
Sálfræðingar og félagsfræðingar hafa
margt fróðlegt að segja um manninn
sem einstakt fyrirbæri og félagsveru.
Guðfræðin kemst ekki hjá að taka
eitthvert mið af niðurstöðum slíkra
rannsókna og gæti það leitt til endur-
skoðunar á mörgum fyrri viðhorfum-
Það er því eðlilegt að stefnur og
kenningar komi og fari með mein
hraða en áður. Það er því engin hætta
á að áhugamönnum um guðfræði þurfi
að leiðast á komandi árum. Þar rna
vænta ferskra og forvitnilegra fram-
laga.
Við séra Heimir sitjum greinilega
hvor við sitt horn á hinum ilmandi
heygarði guðfræðinnar. Engu að síð'
ur sendi ég honum mína bróðurleg-
ustu kveðju og óska þess að íslenska
kirkjan verði alltaf nógu rúmgóð til a®
hýsa þá sem unna hinu sama þótt þeir
skoði það frá ólíkum sjónarhornum-
Skrifað í Þykkvabæ á góu 1976.
44
A