Kirkjuritið - 01.04.1976, Qupperneq 71

Þsirra, sem viðurkenndar eru í þeirra
retta umhverfi. Sömuleiðis ganga
kenningar þessar og iðkanir út frá
forsendum, sem standa þvert gegn
Þeiiri grundvallarafstöðu, sem kristinn
^eður hefur til lífsins í heild, þótt því
haldið fram, að þær gangi út frá
somu forsendum og séu fullkomnari
ei5ir að markinu.
r,U!Ú? fmystik) er til meðal allra trúarbragða.
er að sjálfsögðu mismunandi eftir því
ur'i er að ræða kristna eða múhameðska
Kannske má almennt segja, að ein-
Dulúð
hvort
hulúö.
Kenni
I 1 du|úðar sé djúp þrá eftir skilningi á
^yndardómum trúarinnar. Kristin dulúð túlkar
^yndardóma trúarinnar í Ijósi hinnar kristnu
^Pmberunar og má segja, að einkenni hennar
■"Pmeiginiegt sé djúp þrá eftir því að móta
ý8ru manns til likingar við veru Jesú Krists.
^mislegt i Passíusálmum sr. Hailgríms má túlka
kristna dulúð. Eitt grundvallarrit kristinn-
dulúðar er ritið: Breytni eftir Kristi (De
pj ' atione Christi), eítir Thomas a Kempis,
rit yJ.avik 1955—1962. Ennfremur má benda á
vík ^ 6rs: Um frelsi kristins manns, Reykja-
trúa|967 Hvers konar hugmyndir, er túlka
en [e9a ieyndardóma á öðrum forsendum
. Inum kristnu án þess að játa sig undir
annarra trúarbragða eða með því að
vald
mun ^ .Saman olíkum sjónarmiðum frá mis-
trú) anCli truarhrögðum (synkretismi, grautar-
ingi' reiknaet hulduhyggja að kristnum skiln-
p^ndenT i^165 *alin 9uðsPeki’ spiritismi, trans-
vertt -r, 3 meciitation (Þýtt innhverf (=intro-
Von m 9Un!)’ scientoi°gy 0- fl.
að bend^1 er su’ að ^essi utskýrir|g næg' f'1
stefna ° 30 með a|yktun sinni réSst presta-
n 1975 alls ekki á kristna leyndardóma
eins og jafnvel ýmsir prestar hafa haldið
fram á prenti, heldur þvert á móti vill benda
á, að leyndardómar kristinnar trúar standast
og verða lagðir til grundvallar sem heildar-
túlkun á lífinu.
Ósk prestastefnunnar um það, að
þessi mál verði tekin til meðferðar á
prestastefnu sem fyrst, er sett fram til
þess að íslenzk prestastétt búi sig
undir að mæta þeim sívaxandi áróðri,
sem felur í sér afneitun kristinnar trú-
ar, en er undir formerkjum trúar. Því
aðeins geta prestar verið þjónar að trú
safnaða sinna, svo að þeir læri að
greina mun sannrar játningar og áróð-
urs, sem er afneiun.
Hér fylgja nokkrar nokkrar ábendingar um
nýjar bækur um hið kristna trúarinnihald.
Hver bókin er annarri ólík, en allar sýna þær
hinn mikla mun, sem er miili nútimaguð-
fræði og guðfræðinnar um aldamótin: Aulén
(1967); Hick (1968); Prenter (1968); Ramsey
(1961); Wingren (1968). Person (1972) er að
visu ekki trúfræði, en tekur fyrir á alþýðlegan
hátt ýmis grundvallarvandamál innan nútima-
guðfræði. I islenzkri þýðingu er til: Arvidsson
(1970).
Framan taldar bækur eru allar alþýðlegar, en
meðal fræðibóka i trúfræði, er komið hafa út
s. I. áratug má nefna: Macquarrie (1966) og
(1967); Ott (1972); Ratzinger (1968); Thielicke
I og II; Trillhaas (1972); Wingren (1972) og
(1974). Yngsta kynsióð guðfræðinga á Islandi
þekkir og Prenter (1962).
Frh. í næsta hefti.
Bókaskrá á næstu siðu
69