Jörð - 01.09.1942, Qupperneq 25

kægja lienni burt, en hún vék ekki frá honum. Það mundi
vera éhætt að spyrja Ling Ma.
„Er faðir minn nokkuð að hugsa um að kvænast aftur?“
Hugsunin var honum ógeðfeld, en faðir hans var aðeins um
finmitugt og hugsanlegt var það.
„Spurðu mig ekki um það.“ Málrómurinn varð allt í einu
ónugur. Ling Ma reis nú upp frá kistunni eldrauð í framan
eftir allt bogrið. „Revndu ekki að spyrja mig, sonur sæll. Ég
hef ekki hugmynd um neitt. Ef ég er spurð frétta héðan,
veit ég ekkert. Nú J)ý ég með syni mínum uppi í sveit. Erindi
énitt liingað í dag var einungis að bjóða þig velkominn,
hjartagullið mitt.“
Marlin vissi frá fornu fari, að Ling Ma var slíapstór kona.
Ln lionum var elclvi ljóst, livort reiði liennar stafaði af því,
einliver fótur væri fyrir þessari grundsemd lians, ellegar
að hún teldi, að sér Jiefði verið gert rangt lil á einn eða ann-
an hátt. Þegar liann var ljarn, liafði ílilutun föður lians oft
valdið henni gremju og ef lil vill bryddi þarna á gamalli af-
hrýði gagnvart forráðamanni fósturbarnsins.
„Fórst föður mínum illa við þig?“ spurði liann.
Hún liló Jiátt: „Við mig. Nei, lijarlagullið mitt. Ég fór
liéðan af sjálfsdáðum. Hann hauð mér jafnvel að vera þang-
3ð til þú kæmir aftur. En ég vildi það elcki. — Nei, hann hef-
Ur elclcert gert á Iilula m i n n.“
Ling Ma setti á sig stút og varð hátíðleg á svipinn. Martin
Var í þann veginn að leggja fyrir hana aðra spurningu, en sá
siS um liönd. Hann kærði sig eklci um að slá á gamla, harns-
iega strengi, sem gæfu Ling' Ma vald yfir honum á ný. Nú
Var hann orðinn fulltíða maður, og þess vegna sagði hann
dálítið lculdalega: „Það gleður mig að heyra, því að hefðir
M elclci fengið það, sem þér har, teldi ég það skyldu mína
uh bæta fyrir það.“
Hún fann, að hann var breyttur, og beygði sig undir eins.
”Hg hef aldrei húist við öðru en góðu af þér,“ var það eina,
sem hún sagði. Hún gelclc um herbergið hljótt og öruggt, á
Uieðan hún sýslaði við dótið lians. Að þvi búnu fór hún út,
°g hann varð einn eftir.
JÖRÐ
215