Jörð - 01.09.1942, Síða 35

ið þindarlaust og riðið livaða skepnu sein var. Eitt sinn stökk
hún á balc uxa, sem bóndi nokkur liafði fyrir vagni sínum.
Og liún aflók með öllu að nola bifreiðina, sem Siu-li stakk
UPP á, að þau tækju með sér daginn, sem þau fóru að lieiman.
„Hvers vegna eigum við að burðast með vél, sem aðeins
er hægt að hafa gagn af fáeinar mílur?“ spurði liún báðslega.
Á því augnabliki gerði liann sér ekki fulla grein fyrir því,
bvaða sannleikur lá í orðum hennar, Þau lögðu af stað einn
bjartan sumardag, livert um sig' með bakpoka og ekkert
annað, Faðir þeirra fór aldrei á fætur fyrr en um liádegi og
þegar Wang Ting mætti þeim við hliðið, hneigði bann sig
°g lirosti um leið og bann sagði: „Þið eruð heppin með frí-
'Jaginn ykkar.“
Þau litu hvort á annað og brostu, án þess bann sæi.
„Það verður lika langur frídagur,“ svaraði Martin.
Þegar ]iau liöfðu gengið hálfan daginn, var Siu-li orðin
l!Ppgefin. Það var steikjandi sólarhiti, en Mengan, sem trítlaði
bljóðlega í rvkinu á flókaskónum sínum, vorkenndi benni
°g sagði: „Á morgun verður þú duglegri að ganga.“ Hún
skyggndist um eftir einhverju farartæki og litlu síðar stöðv-
aði hún bónda, sem vará heimleið frá markaðinum með tóm-
ai’ bjólbörur og bað um að fá að sitja i. Hann tók því vel,
en þegar Mengan l>anð Siu-li að setjast upp i, varð liann .elcki
ebis hrifinn.
»Ég hélt, að þú ættir við sjálfan þig, litli hermaður,“ mald-
a«i bann í móinn!
„Það er sama — þetta er vinstúlka mín,“ svaraði Mengan
1(,lega, og bóndinn ók Siu-li í hjólbörunum sínum eins langt
°g banri ætlaði.
„Hvers vegna vildi liann gera það fyrir þig?“ spurði Mar-
bn, því hann furðaði sig á þvi, live allir virtust vilja hjálpa
tessu stelpukrih.
„Hann veit, að við erum að vinna fyrir þá,“ svaraði Meng-
1,11 hikandi. „Og ég á oft leið hér um.“
.Það var allsstaðar sama sagan; með hispursleysi, sem liefði
Verið talin frekja, ef einhver önnur hefði ált í lilut, bar Meng-
an fram óskir sínar og þær voru uppfylltar jafnóðum. Bak-