Jörð - 01.09.1942, Qupperneq 54

[rnnga. Bjarna bar þar að og mælti: „Þetta er illt verk og
þrælum einum samboðið." Þessu jánkaði lagsi, en vissi ekki,
livernig losast mætti við verkið. Bjarni gaf honum það ráð,
nð sökkva sleggjuskrattanum. Snemma morguns fyrir allar
aldir réri Sæmundur út á sund með sleggjuna og kastaði út-
ftyrðis. En þegar að landi kom, stóði afi minn í fjörunni og
spurði Sæmund, liverra erinda hann hefði farið út á sund.
„Hann Bjarni sagði mér það,“ svaraði lagsi. Var hann svo
sendur gangandi norður á Borðeyri eflir sleggjuhaus.
Eitt sinn tjargaði Bjarni bát. Sæmund har þar að og piss-
aði á bátinn jafnharðan og Bjarni tjargaði og fór spart með
vatnið. Varð Bjarni þá fokvondur og stakk tjörukústinum
inn í klauf Sæmundar. Sagði Sæmundur síðar, að þetta hefði
Bjarni gengið næst lífi sínu. „Þvi ekki gat ég pissað í kopp-
inn minn nóttina eftir; allt var stoppað af tjöru.“
Jón Bergsson var greindur maður, nokkuð sérvitur, og
leit niður á Sæmund. Nú var það venja í Akureyjum, að um
50 ær voru liafðar á vetrum í Lyngey. Var þar fjárhús, hlaða
og ein stofa með lítilli eldavél. Sæmundur og Agnes höfðu
fjölda marga vetur verið í Lyngev, gætt fjárins, og fór vel á
með þeim. En nú kom að því, að Sæmundur andaðist. Báð-
um við þá Jón Bergsson að gæta fjárins, en þar eð leitt þótti
að liafa karlinn einan úti i eynni, varð það úr, að Agnes réðst
til eyjarinnar með Jóni. Fyrstu vikuna fréttum við eklcert af
þeim, en á áttunda degi kom Jón róandi með Agnesi, og
skýrði svo frá, að nú væri Sæmundur orðinn fjörugur, þvi
ýmist riði hann liúsum eða brölti á sér á nóttunni. Ivvað hann
þetta allt Agnesar skuld. Eftir þetta gætti Jón einn ánna.
í nágrenni okkar bjó bóndi, einkennilegur maður. Hann
var enginn búsýslumaður, en las mikið. Hann var fróður,
en ekki mála-maður og misnotaði þvi ósjaldan útlend orð,
sem hann brá ofl fyrir sig í tali við lieldri menn.
Einu sinni voru þeir staddir hjá honum, Torfi Bjarnason
og faðir minn. Trjáviði hafði verið skipað þar upp. og voru
þeir Torfi og faðir minn að skoða viðinn. Einhver kallaði
til bónda og spurði um þá Torfa og Pétur, en hann svaraði:
„Þeir eru að musicera niður lijá viðnum.“
244
JÖRÐ