Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1925, Síða 34

Eimreiðin - 01.01.1925, Síða 34
30 HALLVARÐUR í NESI EIMREIÐIN æskustöðvunum. Við skiftumst jafnan bréfum, og þann hátt höfðum við, að við sóttum hvor annan heim einu sinni á ári. Hann kom til mín að haustinu, um veturnæturnar, en eg til hans um eða fyrir fráfærurnar að sumrinu. Svo var það fyrir rúmum átta árum, að eg bjóst að heim- sækja Hallvarð á venjulegum tíma. Þegar eg kom að insta bænum í sveit hans, spurði eg þau óvæntu tíðindi, að hann lægi rúmfastur og hefði verið þungt haldinn. Var sagt, að hann hefði tekið handarmein mikið, læknir hefði skorið í höndina, en eftir það hefði verið talið ívísýni á bata. Mér þótti tíðindin ill. En því síður fékk eg mig til að þyrma ferðinni. Tók eg því þann kostinn, að ríða fyrst að Dal til Gríms læknis og fá hjá honum sannar fregnir um sóttarfar Hallvarðs. Grímur hafði verið læknir í héraðinu framt að tuttugu ár- um. En þó mundi það mála sannast, að fæstir af héraðsbúum kynnu skap hans. Grímur læknir var af öllum talinn gáfumaður, manna fá- talaðastur og venjulega dunmæltur, glettinn og kíminn, »svara- stuttur og svarasnöggur«, og þótti mjög skifta í tvö horn um svör hans og úrskurði. Stundum þótti hann manna tvíræð- astur í svörum — þegar hann þá svaraði. En í aðra röndina voru úrskurðir hans taldir svo tvímælalausir, að ekki væri um að villast, og þá alloft úti látnir með hörkukendum úlf- úðarhreim. Við sjúklinga sína var hann svo spunastuttur stundum, að vart þorðu þeir að mæla við hann. En þá lék venjulega um andlit hans hlýjublandið gletnisbros, og við það varð framkoma hans enn þá tvíræðari. Skurðlæknir þótti Grímur góður. Hefur það líklega eigi sízt verið því valdandi, að hann var í miklum metum hjá héraðsbúum sínum. Þó er ekki að vita nema nokkuru hafi það valdið, að hann var langflestum héraðsbúum líkt og óráðin gáta. Þennan mann ætlaði eg að heimsækja og fá hjá honum fulla vissu um heilsufar Hallvarðs. Það gat svo sem brugðist til beggja vona, hver svör eg fengi og hvað þau upplýstu. En ekki tjáði að láta letjast og því reið eg heim að Dal.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.